Rzeźba w drewnie Abramtsevo-Kudrinskaya: historia, technologia, cechy

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Snycerstwo Abramtsevo-Kudrinskaya to rzemiosło artystyczne, które powstało w pobliżu posiadłości Abramtsevo w regionie moskiewskim pod koniec XIX wieku. Swój wygląd zawdzięcza kręgowi wiejskich artystów, zorganizowanemu przez Elenę Dmitrievnę Polenova na majątku Sawwy Iwanowicza Mamontowa. Był znanym filantropem w Rosji, który przyczynił się do zachowania i rozwoju rzemiosła ludowego swojego regionu. Na bazie tego kręgu w 1882 r. otwarto warsztat stolarski, co dało początek aktywności zawodowej wielu rzemieślników z pobliskich wsi – Kudrino, Chotkowo, Achtyrka i Mutówka.

W artykule rozważymy historię, technologię rzeźby Abramtsevo-Kudrinskaya, która zorganizowała produkcję i przyszłe połowy. Zapoznajmy czytelnika z cechami stylu pracy, w którym z powodzeniem łączy się płaskorzeźbę i geometryczną rzeźbę. Rytmiczny kwiatowy ornament można zobaczyć na przedmiotach gospodarstwa domowego z tamtych czasów. Są to chochle i solniczki, ozdobne pudełka i wazony, duże talerze ibochata.

Oprócz pięknej rzeźbienia, przedmioty wykonane rękami mistrzów wyróżniają się przyciemnianiem, które mają za zadanie podkreślić naturalne piękno drewna. Wzory całkowicie pokrywają całą powierzchnię rzemiosła, łącząc duże części z lokami, gałązkami i innymi elementami roślinnymi.

Warsztaty szkoleniowe

Żona Savwy Mamontowa zorganizowała w majątku szkołę czytania i pisania dla dzieci z okolicznych wsi i wsi. Oprócz lekcji programu szkolnego postanowiono uczyć dzieci umiejętności snycerza, aby po maturze mogły zarabiać na życie własną pracą. W ten sposób powstał warsztat, w którym uczono stolarstwa i rzeźbienia. Wiele dzieci szczęśliwie jeździło tam na studia. Edukacja była całkowicie bezpłatna przez trzy lata.

Uczniowie zostali nauczeni podstaw rysunku i malarstwa, w każdy możliwy sposób przyczynili się do kreatywnego podejścia chłopaków do pracy. Zajęcia odbywały się na terenie muzeum majątku, w którym gromadzono rękodzieło. Uczniowie mieli okazję zapoznać się z eksponatami ogromnej kolekcji. Po ukończeniu studiów otrzymali w prezencie stół warsztatowy i narzędzia snycerskie, aby mogli zacząć samodzielnie w domu.

Przewodnik Polenova

W 1885 roku warsztatem kierował artysta E. D. Polenova, który miał ogromny wpływ na rozwój rzeźby Abramtsevo-Kudrinskaya. To według jej szkiców rzemieślnicy wykonywali rzeźbione meble – półki i szafki, krzesła i komody, stoły i fotele, które pod koniec XIX wiekuwyprzedane w moskiewskich sklepach, najpierw w Muzeum Rzemiosła przy Bramie Nikitskiej, a następnie w Petrovka.

Chociaż teraz wielu badaczy krytykuje jej styl rzeźbienia, nazywając go formalnym i ciężkim, ale to właśnie nadaje produktom blasku i oryginalności. Jednak wszyscy zgadzają się, że Elena Dmitrievna niewątpliwie wniosła ogromny wkład w rozwój rybołówstwa. Ponad 100 swoich projektów Mistrzowie ucieleśniali w swoich pracach, które zwróciły uwagę na rzeczy z rzeźbą artystyczną i spopularyzowały to rzemiosło w swoim czasie.

W produktach wytwarzanych w tym czasie w Abramtsevo dominowała płaskorzeźba z trójściennymi karbami. W miejscach zgrubień rzemieślnicy wyrzeźbili geometryczne wzory wstęg, a płyciny na meblach wypełniono roślinnymi ornamentami. Wszystkie elementy zostały wybarwione na ciemny kolor. Meble wyglądały bardzo oryginalnie i wzbudziły niebywały popyt wśród kupujących. Ponadto w tym okresie społeczeństwo interesowało się wszystkim, co ludowe i narodowe.

Początki rybołówstwa

Jeden z utalentowanych i przedsiębiorczych uczniów warsztatu w Abramtsevo był przyszłym założycielem produkcji, która stała się podstawą rzemiosła rzeźbiarskiego Kudrinskaya. Był to mieszkaniec wsi Kudrino, która znajdowała się 4 km od szkoły, syn prostego chłopa Wasilija Pietrowicza Wornoskowa. Jako jedenastoletni chłopiec poszedł na naukę czytania i pisania do szkoły Mamontovej. Właśnie w tym czasie otwarto warsztat stolarski, do którego Wasilij zdecydował się zapisać. Chłopiec ciężko się uczył, poza tym miał umiejętności organizacyjne,co pomogło mu po ukończeniu studiów stworzyć spektakl, który gloryfikował go przez wiele lat.

Chłopiec i jego przyjaciele spędzili dużo czasu w muzeum, oglądając próbki prac innych mistrzów, studiując rysunki i szkice artystów. Wasilij starał się nie tylko dokładnie wykonać pracę według tych szkiców, ale także samodzielnie wymyślić rysunki i wzory. Nauczyciele w każdy możliwy sposób pobudzali twórcze impulsy chłopca.

Po ukończeniu studiów w 1890 r. V. P. Vornoskov otworzył mały warsztat w swoim rodzinnym Kudrino, ale nadal wykonywał zamówienia z warsztatu Abramtsevo. Z biegiem czasu Wasilij Pietrowicz wypracował własny styl, oparty na niskim i miękkim reliefie z zaokrąglonymi krawędziami. Zasadniczo przedmioty były przedstawiane z koronkowym ornamentem z gałęzi i liści, do rzeźbienia mistrz używał ponad 20 różnych dłut. Ten styl został nazwany na cześć mistrza rzeźbiarstwa Wornoskovskaya. Druga nazwa pochodzi od nazwy wsi, w której pracował mistrz. To rzeźba Kudrinka, czyli w zwykłych ludziach „kudrinka”, która od razu zyskała wielką popularność w całym kraju, prace były wystawiane w Paryżu i zdobywały złote lub srebrne nagrody.

Współpraca z rzemieślnikami Sergiusza

Na samym początku rozwoju rzemiosła artystycznego Wasilij Pietrowicz przyszedł po profesjonalną pomoc do mistrzów ugruntowanego warsztatu w Trinity-Sergiev Posad. Kierował nim najpierw V. I. Borutsky, a następnie V. I. Sokolov. Natychmiast zorientowali się, że przyszedł do nich prawdziwy mistrz i zaproponował mu pracę,wykonane przez innych pracowników warsztatu. To różne meble, półki z rzeźbieniami. W produkcji oprócz rzeźbienia stosowano wypalanie i barwienie.

Pomimo faktu, że warsztat ten miał ugruntowany rynek zbytu, doświadczony Vornoskov odmówił rzeźbienia oferowanych mu rysunków i wzorów. Nawet w warunkach ogólnego kryzysu początku wieku nie chciał robić tego, co mu się nie podobało. W I. Sokolov całkowicie zaufał mistrzowi i postanowił przyjrzeć się pracom wykonanym przez Wasilija Pietrowicza według osobistych szkiców.

Po obejrzeniu gotowych prac kierownik pracowni zorientował się, że ma wyjątkowego mistrza z rozwiniętą wyobraźnią i gustem artystycznym, z doskonałymi umiejętnościami w zakresie oryginalnego rzeźbienia.

Funkcje rzeźbiarskie

Rzeźba w drewnie Kudrinskaya (patrz zdjęcie w artykule) jest uważana za płaskorzeźbę i składa się z grubego wzoru, głównie roślinnego. Są to liście, gałęzie, kwiaty o zaokrąglonych brzegach, przypominające loki, co daje pewne kręcone ozdoby.

Podstawą każdego wzoru są płatki, zaostrzone z jednej strony i zaokrąglone z drugiej. Są połączone w ciągły i rytmiczny wzór. Pomiędzy tym strumieniem można zobaczyć wstawki kwiatów, zwierząt lub ptaków, ryb lub jagód. Są nawet ludzie na koniach.

Cecha rzeźby Kudrina można nazwać zaokrąglonymi konturami z miękkimi konturami, naturalnością naturalnych wzorów i kombinacją cienia i światła, które są tworzone za pomocą bejcy barwiącej iróżne rodzaje lakieru - błyszczące i matowe. Zazwyczaj do produktów wybiera się niezbyt twarde drewno, używa się lipy lub brzozy.

Kompozycja poetycka

Drewniane wyroby stolarskie lub tokarskie są ozdobione rzędami roślinnych ozdób, ale nie jest to tylko rząd liści i gałęzi. Wiele prac zawiera obrazy połączone w jedną kompozycję. Na przykład gałązki po bokach skrzynki mogą przypominać pędy dębu, na których znajdują się ptaki.

Obróbka tła w rzeźbie Kudrinskaya jest celowo niewygładzona, jakby pozostawiała niezgrabny ślad po nożu. Osiąga się to poprzez dłutowanie całej powierzchni przedmiotu, co nadaje pracy luz i pewną aksamitność. Dodatkową głębię dodają produkty polerujące. Tak więc wypukły ornament pokryty jest błyszczącym lakierem, a wgłębienia przeciwnie są matowe.

Barwienie nici

Nawet na pierwszych etapach swojej historii rzeźba Kudrinskaya miała bogatą kolorystykę. Za pomocą bejc i barwników o różnych odcieniach nadano pracom wszystkie odcienie brązu, od złotego do głębokiego ciemnego. Nawet V. P. Vornoskov użył ciemnego barwienia pod dębem, a także osiągnął szaro-oliwkowy ton. Jednak niezależnie od sposobu przeprowadzenia barwienia struktura drewna była wyraźnie widoczna na produktach.

Mistrzowie nie dążyli do celu powtórzenia faktury innego materiału, każde wykończenie ma na celu jedynie podkreślenie piękna drzewa i podkreślenie liniiozdoba, aby były bardziej obszerne. Czasami przedmioty z rzeźbami w drewnie Kudrin były tylko szlifowane i poddawane obróbce białym woskiem.

Kroki rzeźbienia

Wzory wypukłości nie pojawiają się natychmiast na produkcie stolarskim lub tokarskim.

• Po pierwsze, wybierany jest wzór, który odpowiada średnicy narzędzi dostępnych dla wzorca. Istnieje technika rzeźbienia Kudrin za pomocą noża przegubowego, dłut płaskich lub półokrągłych, a także żurawiny.
• Następnie wykonywany jest szkic ołówkiem naturalnej wielkości na kartce papieru.

Wzór jest przenoszony na drewno za pomocą kalki. Jednocześnie nie używają zwykłego ołówka, aby przypadkowo nie zepsuć linii wzoru. Rysunek jest tłumaczony zaostrzonym kijem z twardego drewna. Niektórzy używają wariantu kości. Teraz rzemieślnicy często biorą do takiej pracy długopis, w którym skończył się atrament

Dopiero po takich pracach przygotowawczych rozpoczyna się właściwa rzeźba w drewnie.

Kroki wycinania wzoru reliefowego

Proces cięcia również składa się z kilku części:

• nakłuwanie, które odbywa się za pomocą pionowo umieszczonego dłuta. Najpierw wykonuje się okrągłe loki, a następnie gładsze boki liści nożem;
• przetwarzanie obrazu tła w sposób „poduszkowy”, to znaczy tło jest na tym samym poziomie co wierzchołki wzorca głównego. Aby to zrobić, użyj dłut-żurawin. Czasami ostrzą duży gwóźdź lub stożek, używają stempli lubmonety;
• symulacja elementów kompozytowych;
• mielenie i tonowanie;
• wykończenie płynnym lakierem.

Wędkowanie dzisiaj

Niestety, rzemiosło artystyczne wymiera w dzisiejszych czasach i nie jest zbyt popularne. Fabryka, która wcześniej znajdowała się w mieście Chotkowo, została zamknięta. Absolwenci Abramtsevo College im. V. M. Vasnetsova pracują w prywatnych warsztatach produkujących rękodzieło na sprzedaż jako pamiątki. Są to drobne, użytkowe artykuły gospodarstwa domowego - talerze, szkatułki, solniczki, panele ścienne czy zestawy do palenia.