Szmaciana lalka: szczegółowy opis produkcji

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Trudno wyobrazić sobie życie nowoczesnych dziewczyn bez lalek. Na półkach sklepów można znaleźć „dzieci”, które nie tylko umieją raczkować i płakać, ale nawet rosną, jeśli zostaną nakarmione na czas. A spośród wielu lalek Barbie, które cieszą się popularnością od ponad roku, oczy są szeroko otwarte. Wcześniej o takim asortymencie trudno było marzyć. Niemniej jednak nasze babcie, prababcie i dziewczynki, które żyły tysiące lat temu, również bawiły się lalkami.

Jak pojawiły się lalki

Lalki urodziły się dawno temu. Oczywiście wcale nie były podobne do współczesnych i zostały stworzone nie tyle do gry, co do różnych rytuałów. Wykonano je z dowolnego materiału: gliny, kości zwierzęcych, drewnianych klocków, słomy, kamieni, a nawet węgla. Później pojawiły się szmaciane lalki. Niektóre z nich były przeznaczone do zabawy dla dzieci, a inne do poważnych rytuałów dorosłych.

Słowianie, będąc poganami, ożywiającymi przyrodę i zjawiska przyrodnicze, wierzyli, że wszystko, co dobre, ma swojego dobrego ducha, a każdy zły ma złego. Przy pomocy lalek próbowali odeprzećlub oszukiwać złe duchy. Wraz z wprowadzeniem chrześcijaństwa wierzenia te nie zniknęły, ale stopniowo zaczęły być wypierane przez nowe idee. Teraz kultura naszych przodków przeżywa odrodzenie. Kto wie, może naprawdę prosta ludowa szmaciana lalka, wykonana własnymi rękami, uchroni nas przed kłopotami.

Kolumny Motanki

Zasada tworzenia większości lalek była taka sama. Tkaninę zwinięto w rolkę lub kolumnę (stąd „zwoje” i „słupki”). Następnie gotowa kolumna została zamieniona w rodzaj kobiecej sylwetki. Twarz nie była wyróżniona, więc w domu nie było dodatkowych oczu. Takie szmaciane lalki powstały bardzo szybko. Proces trwał od 10 minut do pół godziny, w zależności od pracowitości rzemieślnika i ilości drobnych detali, które dodała do swojego dzieła. Tak więc niektóre lalki miały piersi, pośladki, warkocze utkane z nici. Ich ubrania ozdobiono koronkami, haftami, koralikami. Tyłek i piersi zostały wykonane z osobnego kawałka materiału, który również został skręcony i przywiązany do ciała lalki za pomocą nitek. Po tych zakrętach założono spódnicę i koszulę. Młoda dama okazała się wspaniała, korpulentna, właśnie taka, która może przynieść dobrobyt i dobrobyt do domu. W niektórych regionach Rosji klatkę piersiową lalki wykonano inaczej. Wzięli dwa identyczne kwadratowe kawałki. W ich centrach umieszczono watę i związano ją. Mam piłkę. Kulki te zostały przywiązane do ciała lalki w odpowiednim miejscu.

Urok dla dziecka

Dla noworodków były szmaciane lalki-pieluchy. Ich rolą było odpędzanie zła od dziecka. Zabroniono wychwalać dziecka. Zamiast tego chwalilipoczwarka. Mówili, jaka była piękna i mądra. Ludzie wierzyli, że w ten sposób złe duchy „nie zauważą” dziecka, a wszystkie ich paskudne rzeczy trafią do pieluchy. Spokrewnione z nimi były także lalki Lichomanki. Wykonano je w 12 kawałkach - w zależności od ilości kłopotów, jakie mogą przytrafić się danej osobie. Każdemu nadano imię, takie jak Shaking, Bone Breaker, Deaf. Sprawiły, że były chwytliwe, tak że zło, wchodząc do domu, od razu zwróciło na nie uwagę i przylgnęło do nich nie dotykając właścicieli. Powiesili te lalki przy piecu lub przy drzwiach wejściowych.

Jak zrobić otulacz dla szmacianej lalki

Wykonaj następujące czynności:

1. Kwadrat lub blisko tego kawałka białego materiału, najlepiej niezbyt miękkiego. Musi być noszony i zdejmowany z ubrania zdrowej osoby.

2. Kwadratowy kawałek tkaniny w dowolnym kolorze. To pielucha.

3. Trójkątny kawałek materiału, najlepiej w jasnych odcieniach. To jest chusteczka. Możesz również wziąć kwadratowy kawałek i złożyć go jak chusteczkę.

4. Nici lub warkocz. Powinny być czerwone, bo to kolor szczęścia, powodzenia i ochrony.

Zwiń białą tkaninę w rolkę. To jest ciało poczwarki. Zawiązujemy go nitkami w dwóch miejscach, podkreślając głowę i miejsce pępowiny. Do lalki przywiązujemy chusteczkę, jak zwykle babcie. Końce pieluchy zaczynamy za plecami. Owijamy ją w pieluszkę jak dziecko. Dolna krawędź pieluchy jest również owinięta za plecami. Wszystko to naprawiamy nitkami, przeciągając poczwarkę w poprzek. Uważa się, że liczba węzłów powinna być parzysta, a krzyżyków nieparzysta.

Lalki kukurydziane

Tradycyjną szmacianą lalkę odpowiedzialną za żniwa nazywano ziarnem. Jeśli był wypełniony kaszą gryczaną, to było ziarnem, jeśli był wypełniony pszenicą lub grochem, okazywał się bogaty. Zwykle robili oba naraz i ustawiali je obok siebie. Dzieci mogły się z nimi bawić. Wiosną do nasion wsypywano zboża i zboża, prosząc ducha o żyzność obfitego żniwa. I zrobił!

Rolę korpusu ziarna spełnia worek, w który wsypuje się ziarno. Musi być uszyty własnoręcznie z kawałka nowej białej tkaniny. Robią to na dwa sposoby. Niektórzy szyją coś, co wygląda jak fajka. Do jednego końca przyszyty jest okrągły dół z tej samej tkaniny, a drugi koniec jest ściągnięty warkoczem. Inni w miejsce dołu po prostu przyszywają tkaninę. Worek wypełniony zbożem, wiązany. Ciało lalki jest gotowe. Nie możesz dalej używać igły. Torbę można ściągnąć nitką, wskazującą talię, ale nie możesz tego zrobić. Najważniejsze to ubrać lalkę. Krupenichka potrzebuje szalika, halki i halki, fartucha, paska i płaszcza. Bogacz ubrany jest w koszulę, spodnie (jak ciemną spódnicę), płaszcz i kapelusz. Niektóre rzemieślniczki robią ręce na ziarna, zwijając biały kwadratowy kawałek materiału w rolkę i przywiązując go do ciała lalki. Aby podkreślić dłonie, końce „ramion” są również ściągane nitkami. Ubierz ziarna koniecznie w jasne, piękne strzępy.

Beregini

Te lalki chroniły dom przed wszelkimi złymi duchami i przyczyniły się do dobrobytu. Umieszczono je w czerwonym rogu. Mieli w rękach worek zboża. Ludowa szmaciana lalka-beregina wykonana jest według tej samej zasady, co wszystkie twisty.

Zwijanie treści kolumny. W takim przypadku musisz wziąć pod uwagę, że lalka musi być stabilna. Na głowę weź duży kwadratowy kawałek białej tkaniny, złóż go jak szalik, zarysowując linię zagięcia. Rozszerzanie. Wzdłuż zagięcia zakrywamy nim jedną krawędź kolumny. Wtedy dwa końce szalika staną się dłońmi lalki i jednocześnie jej koszulką. Aby podkreślić dłonie, przeciągamy końce dłoni nitkami, a miejsce twarzy prostujemy tak, aby była gładka. Możesz włożyć do głowy watę, a na wierzch założyć szalik. Wtedy głowa będzie bardziej zaokrąglona. Aby wata zachowała swój kształt, pod brodą należy ściągnąć ciało lalki za pomocą nitek. Często linie brzegowe są wykonane z piersi kojarzących się z dobrobytem. Jasne strzępy są wybierane na spódnicę i fartuch. Niektóre rzemieślniczki uzupełniają swój strój koralikami, koronką i haftem. Wojownik zostaje nałożony na głowę straży przybrzeżnej. To taki przedni bandaż. Ma na sobie szalik. Saszetka wykonana jest z małej łatki i przywiązana do ręki.

Strąki ziół

Jak zrobić szmacianą lalkę, aby strzegła domu, pięknie komponowała się z wnętrzem i roztaczała przyjemny aromat? Bardzo prosta. Ziołową lalkę robi się w ten sposób. Musisz wziąć kwadratowy kawałek jasnego materiału, który będzie głową i rękami w koszuli. Złóż go jak szalik, zaznaczając linię zagięcia. Zwiększać. Połóż watę na środku i zawiąż nitką. To jest głowa. Pozostałe dwa końce to ręce. W nich podkreśl pędzle nitkami. Pociągnij pozostałą krawędź kwadratu nitką, podkreślając talię. Skrzynia wykonana jest w taki sam sposób, jak w przypadku lalek z podstawkami. Spódnica zielarzy to duży kwadrat z kolorowego materiału. Na nim musisz umieścić pachnącywysuszyć zioła, zawiązać torebką i przymocować do przygotowanego już ciała. Zamknąć miejsce więzadła fartuchem.

Norweskie piękności

Tony Finanger to prawdziwy Norweg. Mieszka w surowym klimacie, ale jej osobowość jest miła i trochę złośliwa. To właśnie te cechy są obdarzone jej lalkami. Nazywają ich Tilda. W przeciwieństwie do Rosjan, szmacianymi lalkami Tilda mogą być niedźwiedzie, zające, anioły, kurczaki - wszystko, nie tylko młode damy. Jeśli nawet dziecko może zrobić naszą kolumnę, to produkcja Tildy wymaga umiejętności i umiejętności szycia. Lalki te z reguły składają się z oddzielnych części (ciało z głową, ramionami, nogami), które są zszyte ze sobą. Niektóre z nich posiadają szwy po bokach ciała. Ale większość ma szwy na środku twarzy (kagańce), więc praca wymaga maksymalnej dokładności. Gdy naga Tilda jest gotowa, jest już ubrana. Ubieranie jej nie jest łatwe. Wszystkie elementy ubranków i butów są wycięte, starannie zszyte, ozdobione koralikami, piórkami, cokolwiek by nadać lalce uroku i oryginalności.

Klasa mistrzowska: szmaciana lalka Tilda

Wymagane do pracy:

1. Tkanina ciała. Wystarczą gruby perkal, bawełna, flanela. Niektórzy lubią dzianiny. Kolor tkaniny jest cielisty lub biały, który można farbować herbatą.

2. Materiały do szycia (nożyczki, igły, nici, ołówek) Dobrze mieć maszynę do szycia.

3. Podsadzkarz. Możesz wziąć dowolne gotowe lub po prostu drobno posiekać stare rajstopy.

4. Włókienniczyna ubrania. Dowolny, w zależności od fantazji.

5. Biżuteria.

6. Papier.

Aby zrobić takie szmaciane lalki, rysujemy wzory na papierze. Wszystkie części ciała osobno. Odetnij. Składamy tkankę ciała na pół „twarzą” do wewnątrz, odcinamy, aby się nie poruszała, przenosimy na nią wzór. Nie tniemy! Najpierw szyjemy tkaninę wzdłuż linii, pozostawiając dolną część ciała, ręce i nogi wolne w punktach mocowania do ciała. Teraz wycinamy go, ostrożnie obracamy „oczywisty” i wypełniamy wypełniaczem. Można wykonać dodatkowy szew na kolanach i stopach, aby Tilda mogła zgiąć nogi. Wypełniony? Teraz szyjemy wszystko razem. Haftujemy oczy i usta lalki. Jej włosy mogą być zrobione z nici lub można rozpuścić satynową wstążkę. Wszystko. Tilda jest gotowa. Pozostaje ją ubrać.

Waldorfskie ślicznotki

Lalki szmaciane, wynalezione w Waldorfie z myślą o edukacji dzieci, wyróżniają się prawidłowymi proporcjami ciał. Zgodnie z zasadą produkcji są podobne do Tild, tylko na ich twarzach nie ma szwu. Ich podstawa jest tak wykonana, że wylewka się wyróżnia. Niektóre rzemieślniczki robią swoje podbródki i fałdy nosowo-wargowe. Oczy i usta są wyszywane nitkami, policzki są zarumienione. Zarówno dzieci, jak i dorośli uwielbiają te szmaciane lalki. Wzory dla nich są rysowane na papierze. Zawierają 2 ramiona i tors wraz z nogami. Głowa wykonana jest osobno. Aby to zrobić, weź kwadratowy kawałek białej lub cielistej tkaniny. Wypełniacz umieszczany jest na środku, starannie ściągnięty w kulkę i zszyty. W przyszłości ukończonyciało wypełniające, a następnie ręce. Wiele czasu poświęca się fryzurze lalki, od której zależy jej osobowość. Włosy waldorfskie są wykonane z nici, starannie przyszytych do głowy, ściegiem po ściegu. Włosy mogą być długie, splecione, czesane. Jej stroje są tworzone z nie mniejszą skrupulatnością niż sama lalka.

Lalki z elementów garderoby

Każdy w domu zgubił skarpetki lub rajstopy ze „strzałkami”, których nie można nosić i szkoda je wyrzucić. Okazuje się, że można im dać cudowne drugie życie. Jak uszyć szmacianą lalkę z pończoch lub rajstop?

Metoda pierwsza. Z grubego kartonu wycinamy ręce, nogi, głowę, tułów przyszłej lalki. Możesz przykleić do nich cienką gumę piankową i przykryć je pończochą lub możesz obejść się bez gumy piankowej. Starannie szyjemy wszystkie części. Uszlachetniamy twarz guzikowymi oczami, haftujemy usta. Przypinamy włosy do głowy lub zakładamy czapkę. Ubieramy lalkę. Możesz przyczepić magnes z tyłu i wykorzystać jako pamiątkę.

Metoda druga. Znajdujemy mocny i jednocześnie dobrze zginający się drut. Z niego tworzymy ramę przyszłej lalki. Wszystkie części ciała wykonujemy osobno, a następnie zszywamy. Przyklejamy gumę piankową do ramy, zakładamy pończochę, starannie zszywamy. Twarze takich lalek okazują się niezwykłe, ponieważ można dla nich stworzyć różnorodne nosy, usta, policzki, powieki. Rezultatem są piękności, stare kobiety i gnomy.