Soloukhin „The Avenger”: podsumowanie historii

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Opowieść Soloukhina „Mściciel”, której podsumowanie (do pamiętnika czytelnika) rozważamy, opowiada o dwójce uczniów. Na pierwszy rzut oka to tylko opowieść dla dzieci, ale jakże pouczająca!

Dźgnij w plecy

Pewnego ciepłego i słonecznego dnia uczniowie zostali wysłani do sadzenia ziemniaków na szkolnym dziedzińcu. Chłopaki, zadowoleni z możliwości ucieczki od arytmetyki, entuzjastycznie zabrali się do pracy. Oczywiście zajmowali się nie tylko ziemniakami. Ulubioną rozrywką było formowanie kulek z grudek ziemi. Zakładając je na długą gałązkę, chłopaki je rzucali. Balony poleciały zaskakująco daleko. Nasz bohater również bawił się w ten sposób, którego imienia autor nie wymienia.

I wtedy poczuł silny cios w plecy. To Vitka Agafonov uderzył taką piłką koleżankę z klasy w plecy i rzucił się do biegu tak szybko, jak tylko mógł. Bohater został niewyobrażalnie urażony. Chciałem nawet płakać. Nie, nie z bólu. Dlaczego tak, z tyłu, a co najważniejsze – po co?! W końcu ostatni raz walczyli z Vitką dwa lata temu.

Wendetta

Zaczął planować zemstę. Postanowiłem zaprosić Vitkę do lasu, żeby spalić szklarnię i tam ją pobić. Do ucha, a potem do nosa? Albo uderzyć w plecy od tyłu, jak on?

Kiedy na kolejnej przerwie nasz bohater zwrócił się do Vitki z propozycją, natychmiast się zaalarmował. Postanowił, że czeka na walkę. Ale kolega z klasy zapewnił, że dawno zapomniał o przestępstwie. Vitka uwierzyła i uśmiechnęła się radośnie. Jego łatwowierność lekko wstrząsnęła bohaterem.

Spacer po lesie

Więc chłopcy poszli do lasu. Vitka cieszyła się naturą, a nasz bohater myślał tylko o zemście. Wymyśliłem, gdzie złamać przyjaciela. Aby ogień zemsty nie wygasł, bohater opowieści Soloukhina „Mściciel” (jest to odzwierciedlone w podsumowaniu) nieustannie karmił go urazą. Chłopiec zastanawiał się, jak i kiedy uderzyć sprawcę.

Nagle Vitka zobaczyła trzmiela, który wyleciał z norki. Jego oczy natychmiast się rozjaśniły. Chłopiec zasugerował, że w norce może być miód. A nasz bohater ponownie odłożył akt zemsty.

Chłopcy wycięli łopatki i zaczęli kopać. Cierpiąc na twardym gruncie, w końcu dotarliśmy do miękkiego gruntu. Ale tam nie było miodu. To, co tam robił trzmiel, pozostawało dla chłopaków tajemnicą.

Vitka zauważyła grzyby na skraju lasu. Grzyby rosły gęsto i były bardzo piękne. Chłopiec natychmiast zaproponował, że pobiegnie po sól, żeby upiec je na stosie. Tu byłby lunch!

Nasz bohater pomyślał, że będzie musiał zapomnieć o zemście zajakiś czas.

Matce Vitki udało się ukraść kilka kurzych jaj. Chłopaki wykopali je do dziury iw tym miejscu zaczęli hodować szklarnię. Myśleli, że jajka będą upieczone z ognia i będą bardzo smaczne. Chłopcy zbierali drewno na opał. Stopniowo ogień rozpalał się małym, ale uporczywym płomieniem. Ogień tańczył jak dziewczyna na tańcu.

Bohater opowiadania Soloukhina „Mściciel”, którego podsumowanie rozważamy, pomyślał nawet, że Vitka wcale nie jest tak zła, jak myślał. Ale dlaczego złamał go między łopatkami?

Chłopaki zbierali grzyby, kiedy wybuchł ogień. Vitka sadził swoją pierwszą kamelinę na gałązce, a jego towarzysz uznał, że to idealny moment na zemstę. Ale postanowiłem odłożyć to na bok. Ryżikow chciał czegoś więcej niż zemsty. Chłopak po prostu nie chciał przyznać się przed sobą, że już dawno przestał być zły na Vitkę i chęć zemsty zniknęła.

Grzyby były bardzo smaczne. A ponieważ sól jeszcze się nie skończyła, chłopaki postanowili zebrać więcej grzybów. Wreszcie jedli z zadowoleniem. Ale nasz bohater nie mógł w pełni cieszyć się resztą – jego myśli zaprzątała nadchodząca zemsta.

Przebaczenie

Bohater opowiadania Soloukhina „Mściciel”, którego podsumowaniem omawiamy, rozumie, że nadszedł czas zemsty. Desperacko szuka sposobów na przedłużenie tego wspaniałego dnia. I zaprasza Vitkę do rzeki, aby zmyła sadzę.

I tak chłopcy poszli do domu. Vitka pewnie idzie do przodu, a jego towarzysz rozumie, że bardzo trudno jest uderzyć osobę w plecy. Nie czuje już gniewu i urazy. Postanawia wypuścić Vitkęręka rano cios. Teraz, jeśli to się powtórzy, zapyta go!

Dusza naszego bohatera nagle staje się jasna.

Ta łatwa, ale pouczająca historia została napisana przez wspaniałego pisarza dla dzieci - V. Soloukhina. „The Avenger” w skrócie (krótko) będzie ciekawą lekturą nie tylko dla dzieci, ale także dla ich rodziców.

Uraza to ciężki kamień, który niesie ze sobą tego, kto go doświadcza. I dopiero pozbywając się go, ma okazję poczuć lekką, niezmąconą radość. W końcu szczęście zależy tylko od nas.