Ekspozycja - czy to najprostsza fizyka, czy magia tworzenia arcydzieła?

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

W fotografii powszechnie przyjmuje się, że ekspozycja to proces naświetlania światłem światłoczułym elementem aparatu. Taką rolę może pełnić zarówno matryca (dla nowoczesnych urządzeń), jak i film (dla urządzeń filmowych).

Właściwe ustawienie ekspozycji wpływa na to, ile światła pada na element - iw zależności od tego uzyskany zostanie taki lub inny wynik. Ważne, aby nie prześwietlać, ponieważ zbyt dużo światła spowoduje prześwietlenie obrazu, a zbyt mało nie pozwoli na narysowanie obiektu - w efekcie może powstać zupełnie ciemna ramka.

Ilość światła, które pada na element czujnika, zależy od rozmiaru apertury, światłoczułości samego elementu i ekspozycji. Wszystko to nieuchronnie wpłynie na końcowy wynik strzelaniny.

Co to jest ekspozycja i nakładka

Ekspozycja z nakładką daje ciekawy efekt: obraz obiektów sfotografowanych w różnym czasie pojawia się na tej samej klatce. Ta technika była znana fotografom filmowym ze starej szkoły, ale w przypadku dzisiejszych aparatów cyfrowychjest to niezwykle trudne do wdrożenia, a wyeksponowanie i wyrównanie tanich „mydelniczek” jest w ogóle zadaniem niemożliwym.

Dzisiaj możesz wykonać tę technikę na różne sposoby:

• przy użyciu kamer filmowych;
• przy użyciu technologii cyfrowej;
• za pomocą metod programowych na komputerze.

Aparaty cyfrowe

Tylko kilka współczesnych „figur” ma funkcję nakładania dwóch lub więcej ramek. Takie urządzenia pozwalają strzelać w trybie „zielonym”, czyli w trybie w pełni automatycznym. W tym przypadku możesz nawet nie mieć pojęcia, czym jest ekspozycja. Można to również zrobić za pomocą najnowszej generacji „fantazyjnych” smartfonów.

Ale nawet przy pomocy dość drogich cyfrowych "reflekserów", a tym bardziej przy "mydelniczkach", nie da się wykonać takiej techniki jak podwójna ekspozycja w celu nałożenia dwóch lub więcej klatek w jedną.

Kamery filmowe

Ustawienie kombinacji i ekspozycji na kliszy wymaga od fotografa pewnej wiedzy, umiejętności i zdolności. Procedura tego będzie następująca:

• pierwsze zdjęcie jest robione ze wszystkimi niezbędnymi parametrami - czas otwarcia migawki, przysłona itp.;
• następnie film jest przewijany dokładnie o jedną klatkę wstecz (nie jest to możliwe we wszystkich kamerach);
• drugie ujęcie jest wykonane w taki sposób, aby wszystkie elementy drugiej klatki pasowały dokładnie do elementów pierwszej. Wymaga to dokładnego oka i dużego doświadczenia odfotograf;
• ważna uwaga: aby uniknąć prześwietlenia filmu, należy nieco „niedoświetlić” drugą klatkę, ustawiając czas otwarcia migawki nieco krócej niż w normalnych warunkach.

Następnie film jest wywoływany i drukowany w tradycyjny sposób.

W ramach eksperymentu możesz po prostu najpierw „nakręcić” cały film, a następnie nawinąć go z powrotem na rolkę i nakręcić ponownie. Czasami skutkuje to naprawdę interesującymi ujęciami.

Podobny efekt można również uzyskać, umieszczając w maszynie jednocześnie dwie klisze podczas drukowania zdjęć - jedna klatka zostanie nałożona na drugą.

Metoda programowa

Wreszcie wszystkie powyższe czynności można wykonać na komputerze w wielu edytorach graficznych. Na przykład w znanym Photoshopie. A do tego nie musisz nawet wiedzieć, że ekspozycja jest czymś związanym ze światłem i fotokomórkami.

Procedura będzie następująca:

• otwiera pierwszy plik;
• następnie przeciągnij i upuść w tym samym oknie otwiera drugi plik, dla którego chcesz zastosować nakładkę;
• jeśli to konieczne, możesz zmienić rozmiar drugiej klatki, obrócić za pomocą specjalnych znaczników wzdłuż krawędzi drugiej warstwy obrazu;
• wtedy powinieneś pobawić się opcjami mieszania i przezroczystości warstwy w menedżerze warstw po prawej stronie.

Nikt nie twierdzi, że nowoczesne „narzędzia” programowe pozwalają uzyskać wysokiej jakości i kreatywne zdjęcia, aleprofesjonalizm fotografa jest zbyt wcześnie, aby go spisać. Czasami dobrze dobrane ujęcia i bogate doświadczenie w strzelaniu tworzą prawdziwe arcydzieła.