Jaka jest różnica między sesją reportażową a zwykłą sesją zdjęciową

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

To już długa tradycja, że wszystkie ważne wydarzenia, czy to wydarzenie o randze ogólnopolskiej, czy wystawa książek, zawody sportowe czy festiwal filmowy, są relacjonowane nie tylko przez dziennikarzy, ale także przez fotografów. Seria zdjęć, które uchwycą pojedyncze chwile, epizody tego, co się dzieje, nazywamy fotoreportażem lub reportażem.

Szczegóły procesu

Strzelanie reportażowe zasadniczo różni się od zwykłych. Zasadniczo odmienne przede wszystkim podejście do doboru i prezentacji materiału. W przypadku sesji zdjęciowej czy ujęć tradycyjnych ważna jest artystyczna strona natury, czyli co jest sfotografowane i przedstawione na karcie. Dlatego każdy fotograf w pewnym stopniu jest również artystą. Stara się nie tylko pokazać charakterystyczne cechy fotografowanego obiektu, ale zrobić to pięknie, z niespodzianką, tworząc artystyczny obraz.

Fotograf starannie planuje kompozycję przyszłych zdjęć, dobiera odpowiedni ton oświetlenia, gamę kolorystyczną. Może poprosić swoich modelek o uśmiech lub smutne spojrzenie - w zależności od fabuły. I nawet jeśli zdjęcia są zlecane i muszą spełniać określone wymagania, fotograf wciąż ma spore pole do improwizacji. Reportaż nie jest taki.

Głównym zadaniem fotoreportera jest obiektywność i prawdomówność pracy. Fotografując wizytę prezydenta w obcym kraju lub jego spotkanie z mieszkańcami prowincjonalnego pustkowia, fotografując miejsce innego wypadku lub wiecu protestu opozycji, reporter tworzy kronikę kraju, pisze jego historię. Fotografowanie reportażowe odbywa się improwizowane, w biegu, a fotograf musi mieć czas na odgadnięcie odpowiedniego kąta, wybranie najbardziej udanego punktu zdjęciowego, jego momentu. Trzeba działać szybko, aby nie przegapić szczególnego wyrazu twarzy, gestu czy ruchu, „mówiącego” tła i takich detali, które zamienią zdjęcie w dokument fotograficzny. W ten sposób uzyskuje się rodzaj fotoreportażu, który należy przedstawić w ciekawy, ekscytujący, jasny, żywy sposób. Często reporter ze względu na jedną poprawną klatkę kilkadziesiąt razy naciska przycisk „start”, a następnie wybiera kilka najbardziej udanych. Jest naocznym świadkiem, a poprzez jego obrazy widz włącza się w to, co się działo, pogrąża się w gąszczu wydarzeń, staje się ich uczestnikiem, odczuwa intensywność namiętności i dramatu, przeżywa niepowtarzalne momenty historii.

Oczywiste jest, że kręcenie reportaży jest sprawą złożoną, wymaga wysokich umiejętności zawodowych. Nie da się nauczyć, jak prezentować materiał „prosto, ale ze smakiem” w jeden dzień czy miesiąc. Ręka i oko są „wypchane” od lat. W końcu wybrane zdjęcia powinny być żywotne i oddawać ducha wydarzeń. Dlatego możemy powiedzieć: kręcenie reportażu to opowiadanie na „obrazach” historii o współczesnych io swojej epoce.

Często towarzyszy tekstowi seria fotografiiartykuł w gazecie lub wpis na blogu. Dlatego treść fotoreportażu musi odpowiadać tekstowi, często bez wcześniejszego uzgodnienia. Taka konsekwencja to także jeden z przejawów profesjonalizmu.

Tworzenie wakacji

Jednym z rodzajów fotoreportażu jest fotografowanie wakacji. Podobnie jak reportaż obejmuje niemal wszystkie gatunki i rodzaje fotografowania: portret, pejzaż, „z natury”, wnętrza, czyli m.in. domowe, statyczne i mobilne. Fotografia świąteczna powinna oddawać odpowiednią atmosferę, nastroje, emocje. A potem fotograf zamienia się w artystę. Ujmuje najjaśniejsze i najbardziej kolorowe chwile, najbardziej wzruszające i szczęśliwe, zabawne i interesujące. Przecież taki raport pomaga zachować pamięć o uroczystych wydarzeniach na długie lata.

Zawód fotografa to zawód z powołania. Trzeba go kochać, trzeba nim żyć, musi dążyć do doskonałości. Tylko wtedy można zostać prawdziwym fotoreporterem.