Rosyjska koszula ludowa: opis, cechy krawieckie, wzór, zdjęcie

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Zawsze i dla każdego narodu ubrania pełniły nie tylko tradycyjną funkcję praktyczną, ale także reprezentowały mentalność i kulturę narodową. Współcześni znani krawcy coraz częściej używają rosyjskiego stroju narodowego do produkcji swoich kolekcji. Rosyjska koszula to najstarszy i uniwersalny element stroju ludowego. Każdy mógł go nosić: mężczyźni, kobiety, chłopi, kupcy i książęta.

Historia rosyjskiej koszuli

Język staro-cerkiewno-słowiański zawiera wiele słów, które mają wiele wspólnego z „koszulą”. Ale jeśli podejdziemy do tego zagadnienia etymologicznie, to najbliższymi będą: „hakować” – kawałek, kawałek materiału i „pędzić” – niszczyć, rozdzierać.

To nie przypadek. Powodem jest to, że rosyjska koszula ludowa to najprostszy ubiór: tkanina, wygięta w środku i wyposażona w otwór na głowę. Tak, a nożyczki pojawiły się znacznie później niż ludzie zwrócili się do tkactwa. Stopniowo koszule zaczęto zapinać po bokach, a następnie uzupełniono o prostokątne kawałki materiału - rękawy.

Cechy charakterystyczne męskiej rosyjskiej koszuli

Rosyjska koszula (słowiańska) jest również sposobem na kontakty towarzyskieintegracja. Mógł ją nosić zarówno szlachetny człowiek, jak i zwykły laik - jedyną różnicą był użyty materiał - len, konopie, jedwab, bawełna i bogate wykończenia.

Kołnierzyk, rąbek i nadgarstki rosyjskiej koszuli narodowej musiał być ozdobiony haftowanym amuletem. Rosyjską koszulę męską z XVII-XVIII w. można odróżnić od południowosłowiańskiej łatwo rozpoznawalnymi cechami: rozcięciem przy szyi przesuniętym w lewo, co pozwala ukryć krzyż, oraz długością do kolan.

Koszula damska

Koszula rosyjska damska to podstawowy element stroju narodowego. W południowej części kraju noszono na nim spódnicę poneva, aw środkowej i północnej sukienkę. Lnianą koszulę, zbiegającą się długością z długością sukienki, nazywano „obozem”. Ponadto koszula może być:

• codziennie;
• świąteczny;
• magia;
• skośny;
• do karmienia dziecka.

Ale rękaw koszuli jest jednym z najciekawszych. Osobliwością tego stroju są bardzo długie, czasem do dołu, rękawy, które zostały wyposażone w wycięcia na dłonie na wysokości nadgarstka, co umożliwiło zawiązanie zwisających rękawów z tyłu. Ponadto noszenie takiej koszuli można zrobić w inny sposób: zgarnij nadmiar rękawa w fałdę i złap go. Oczywiście takiej koszuli nie można nazwać codzienną, ponieważ praca w niej jest, delikatnie mówiąc, niewygodna (swoją drogą, stąd pochodzi określenie „praca niedbale”).

Pierwotnie onanoszone do wróżenia lub jakiegoś pogańskiego obrzędu religijnego. A trochę później stała się odświętną sukienką lub strojem dla szlachetnych ludzi.

Magnetyzm haftu-amulet

Nawet wiele lat po tym, jak Rosjanie przeszli na chrześcijaństwo, nie przestali wierzyć w uzdrawiającą moc haftu-amuletu nałożonego na koszulę. Te same względy zostały wzięte pod uwagę przy szyciu pierwszej koszuli dla noworodka - jeśli urodził się chłopiec, to używano koszuli ojca, a jeśli dziewczynki, to matki. Był to najpotężniejszy amulet. Dopiero do trzecich urodzin dziecka szyły ubrania z nowego materiału.

Ubrania lub wizytówki

W dawnych czasach rosyjska koszula była nie tylko elementem garderoby, ale także znakiem rozpoznawczym każdej kobiety. Wcześniej nie było butików i pracowni, a do obowiązków gospodyni należało szycie ubrań dla siebie i swojej rodziny. W związku z tym im lepiej dopasowany garnitur, im więcej miał elementów zdobniczych i ozdób, tym bardziej starano się o żonę. Ponadto słowiański światopogląd opiera się na umiejętności harmonizowania otaczającej przestrzeni - rodziny, podwórka, domu itp. A można to osiągnąć tylko wtedy, gdy osiągnięta zostanie wewnętrzna harmonia. Oznacza to, że jeśli kobieta ma się dobrze, wynik jej pracy będzie doskonały. Wniosek - jeśli osoba założy podartą koszulę, z której wystają nitki, to atmosfera w jego rodzinie i duszy jest odpowiednia.

Ważne! Robótki ręczne uważano za zawód wyłącznie kobiecy. Ten fakt jest również potwierdzeniem tego, że według przodków tylkożona.

Koszula męska

Rosyjska koszula męska bardzo różni się od damskiej. Różnica polega na bardziej archaicznym kroju i wystroju. Wcześniej popularna była samodziałowa tkanina - płótno o szerokości 40 cm (rozmiar wynika z konstrukcji ręcznego krosna). Stąd wywodzi się stosowany do dziś krój – do wykonania koszuli wykorzystuje się pionowe pasy tkaniny o różnej szerokości. Rozpiętość szerokości współczesnego materiału pozwala nie uciekać się do stosowania dodatkowego paska wzdłuż talii, ale to właśnie taki krój zapewnia duch starożytności i tradycje przodków.

Rosyjska koszula, której wzór wypracowywany jest od wieków, jest nie tylko prosta, ale i praktyczna, ponieważ zapewnia pełną swobodę ruchów, tak niezbędną mężczyźnie zarówno w pracy, jak i w walce.

Do dekoracji zwykle stosuje się haftowane wstążki lub warkocze, których głównymi miejscami są kołnierzyk, nadgarstki i dolna krawędź koszuli. Kolejną ozdobą jest „podkład” – obszar od szyi do splotu słonecznego został ozdobiony haftem lub wstawką z innego materiału.

Autentyczne próbki często zawierały symbole swastyki. Tych elementów dekoracyjnych nie można już nazwać prostą ozdobą męskiej koszuli - to raczej potężny amulet, który chroni właściciela przed siłami zła i czarną energią. Taką samą ochronną moc posiadał pas lub szarfa, która była niezmiennym i obowiązkowym dodatkiem do stroju mężczyzny. Dlatego słowo „bez pasów” oznacza nie tylkoutrata powściągliwości i przyzwoitości, ale także bezbronność wobec złych duchów.

Koszula jednoczęściowa i kompozytowa damska

Pojemna rosyjska koszula damska została uszyta z całego podłużnego panelu. W różnych prowincjach takie ubrania miały swoją nazwę:

• w Archangielskiej nazywano ją całą kobietą lub uzdrowicielką;
• w Wołogdzie - punkt kontrolny;
• w Kałudze i Orłowskiej - solidne lub jednościenne.

W XIX wieku takie koszule uważano za rzadkie - można je było znaleźć tylko na weselach i pogrzebach.

Koszula kompozytowa (rosyjski) sugeruje obecność górnej i dolnej części. Pierwsza miała być widoczna spod sukienki lub ponevy, więc do jej produkcji używano lnu lub konopi, a następnie tkaniny bawełnianej lub jedwabnej. Do wykonania dolnej części użyto grubego samodziałowego płótna.

Koszule z XIX-XX wieku były w większości złożone. Przeważnie przy szyciu stosowano bardzo ekonomiczne wykroje, które nie pozostawiały żadnych strzępów, odpadków, gdyż szerokość tkaniny została przyjęta jako moduł cięcia.

Kompozycja koszulki zawierała części w kształcie prostokąta i klina. Krój przodu i tyłu - podstawa koszulki - został wykonany w taki sposób, aby nitka dzielnika znajdowała się wzdłuż tych części. W razie potrzeby rąbek koszulki został poszerzony za pomocą bocznego panelu lub klina.

Użyto kątownika prostego do połączenia tulei z elementem centralnym.

Większość koszul zawierała klin - kawałek w kształcie kwadratu lub klinapod rękawem i zapewniając swobodę dłoni.

Rodzaje cięcia

Rosyjską koszulę folkową można uszyć na różne sposoby.

Krój tuniki jest uważany za najbardziej archaiczny. Wiele narodów się do niego uciekało, a w naszej tradycji znalazło to odzwierciedlenie również w innych ubraniach, na przykład w głuchej sukience, zasłonie i śliniaku.

Najpopularniejszy typ to koszula z polikiem - wstawkami na ramionach, które rozszerzają dekolt koszuli, a także łączą przód i tył. Wśród nich są:

• koszula w proste paski, szyta równolegle do wątku głównej części obozu;
• koszula w proste kropki, które były połączone równolegle do podstawy obozu.

Pierwsze były popularne w prowincjach położonych w północnej i środkowej części kraju, a drugie w prowincjach Riazań, Moskwy, a także wśród ludności górnej Oka.