Prosty węzeł: wzór dziewiarski. Jak zawiązać prosty węzeł

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Na początek warto znać definicję danego pojęcia. Węzeł - odmiana łączących wstążek, różnego rodzaju nici, lin, żyłek i innych rzeczy, wiążąca je z różnymi przedmiotami; sposób na tworzenie pętli. Sam proces robienia węzłów to prosta sprawa, ale robienie tego szybko i poprawnie, dobieranie odpowiednich węzłów w zależności od sytuacji - to już wymaga pewnych umiejętności i zręczności. Na przykład jeden węzeł musi być dokręcony pod obciążeniem, a drugi nie. Są też takie, które „pełzają”, gdy są powoli rozwiązywane, lub zaciskają się bardzo mocno, aby nie można ich było rozwiązać.

Węzły morskie są naturalnie wykorzystywane jako część wody, gór, wędrówek i wspinaczki górskiej. Specyfika tych terenów sprawiła, że stały się one nie tylko integralną częścią techniki pokonywania napotykanych po drodze przeszkód, ale także sposobem tworzenia tymczasowych struktur w różnych warunkach.

Funkcjonalna klasyfikacja istniejących węzłów

Rozważane połączenia stalowedziałają na zasadniczo nowych materiałach (pod względem ich właściwości), w związku z którymi nastąpiły nieznane wcześniej modyfikacje węzłów. Doprowadziło to do przypisania ich różnorodności funkcjonalnej:

1. Łączenie 2 lub więcej elastycznych materiałów w różnych wariantach.
2. Zapięcie nośne węzła (lina łączy ze sobą 2 lub więcej obiektów, z których 1 może służyć jako wspornik liny).
3. Zaślepka nośna węzła w różnych otworach, w tym związanych z konstrukcją omawianych połączeń.

Różnorodność węzłów

Dopuszczane są następujące interpretacje:

• chwytanie;
• przewodniki;
• sterowanie (zatrzymanie, działające jako dodatek do węzła nośnego);
• strzemiona;
• ssanie;
• inne.

Z reguły węzły turystyczne to:

• podstawowe;
• pomocniczy;
• bezpieczeństwo, w tym samodzielna asekuracja.

Szczegółowa terminologia dotycząca rozważanej koncepcji

Jest połączony bezpośrednio z węzłami, a także z różnymi elastycznymi materiałami używanymi w procesie dziania. Dla wygody terminy i ich oznaczenia przedstawiono w formie tabeli.

Termin	Definicja
Lina	Specjalnie wykonana lina (na bazie syntetycznych materiałów roślinnych)
Koniec biegu	Koniec liny, która się zaczynaruch podczas robienia na drutach (innymi słowy - wolny)
Kalyshka	Pętla kablowa (zamknięta) wykonana w taki sposób, że przecina się
Przeprowadzenie	Owijanie kabla wokół obiektu (innego kabla)
Koniec główny	Luźny koniec liny (nie używany do robienia na drutach)
Pętla (otwarta)	Zakrzywiony koniec kabla (nie krzyżuje się ze sobą)
Półwęzeł	Nakładanie się (pojedyncze) 2 końce 1 kabla (różne kable)
Wąż	Kabel całkowicie owija obiekt (inny kabel)

Wymagania dotyczące wiązania węzłów

Do właściwego wdrożenia tej procedury będzie oczywiście wymagana pewna praktyka. To ona dyktuje szereg wymagań dotyczących węzłów na drutach, a mianowicie:

1. Łatwe do zapamiętania wiązanie.
2. Niedopuszczalność samoistnego odwiązania, ani pod obciążeniem, ani bez niego.
3. Brak rozrastania się pod wpływem zmiennych obciążeń.
4. Niepotrzebnie brak dziania "ciasno".
5. Dopasowane do celu.

Kolejna niepisana zasada - jeśli są jakiekolwiek wątpliwości co do poprawności dziania, lepiej odmówić.

Wytrzymałość liny: warunki i węzły, które ją osłabiają

Ważne jest, aby pamiętać, żeomawiane połączenia mogą znacząco wpłynąć na stan liny. Na przykład taki węzeł jak „ósemka” zmniejsza swoją siłę o jedną czwartą, a „bulina” - o prawie jedną trzecią, tkanie - o ponad jedną trzecią. Pozostałe węzły osłabiają wytrzymałość liny w niemal identycznych granicach. Dodatkowo warto wspomnieć, że lina morska staje się w takich sytuacjach mniej wytrzymała o 10%. A jeśli operacja jest wykonywana w 30-stopniowym mrozie, to dla wszystkich 30%.

Brudne, wysuszone na słońcu, stare liny lub liny nylonowe z pękniętym oplotem po zewnętrznej stronie zmniejszają ich wytrzymałość o połowę. W związku z tym ich wykorzystanie do celów bezpieczeństwa jest po prostu niedopuszczalne.

Szczególna uwaga w tym artykule zostanie poświęcona bezpośredniej metodzie dziania.

Węzeł bezpośredni: schemat, definicja, warunki użytkowania

Służy wyłącznie do wiązania lin o pojedynczej grubości. Węzeł bezpośredni jest pomocniczy. Są one wiązane linkami o identycznej grubości w obecności małej przyczepności. Za prawidłowe uważa się, gdy końce każdej liny schodzą się razem i równolegle, a korzenie są skierowane do siebie.

Istnieje tendencja do samodzielnego rozwiązywania się, gdy lina jest obciążona. Układ wiązania bezpośredniego jest nieodpowiedni do zastosowania w sytuacji wiązania dwóch lin o różnych średnicach, ze względu na to, że cieńsza zrywa pod obciążeniem grubszą. Również w tej technice węzły kontrolne muszą być obecne na końcach.

Prosty węzeł jest symetryczny. Jest szeroko poszukiwany jako część techniki tkania makramy. Na takie dzianie zmniejsza wytrzymałość liny nylonowej o około 63%, a liny terylenowej o prawie 55%. Ponadto prosty węzeł jest bardzo trudny do rozwiązania, gdy jest mokry. Często początkujący, aby ułatwić jego odwiązanie, wcześniej wstawiają do niego karabińczyk (kij). Schemat wiązania bezpośredniego pokazano poniżej.

Technika dziania rozważanej opcji połączenia

Po krótkiej wycieczce teoretycznej możesz przejść do praktyki, a mianowicie jak zawiązać prosty węzeł.

Najpierw za pomocą pierwszej liny musisz wykonać pętlę, a drugą - wymagane obroty. Jak wspomniano wcześniej węzły kontrolne muszą być obecne na końcach ruchomych, co będzie wymagało pozostawienia 15-20 cm W sytuacji, gdy jeden koniec jest na górze, a drugi na dole lub odwrotnie, węzeł prosty jest zawiązany nieprawidłowo. Zasadniczo ważne jest, aby końce biegnące wychodziły albo wyłącznie z góry, albo tylko z dołu. Wizualnie węzeł przypomina 2 pętle, które się trzymają.

Jak wykonać prosty węzeł na pierwszym etapie, już stało się jasne, więc warto przejść do drugiego etapu. Tak więc 2 liny muszą się na siebie nakładać. Następnie musisz zawiązać 2 proste węzły w przeciwnych kierunkach. Kiedy są związani w jednym kierunku, otrzymujesz połączenie zwane „węzłem kobiecym”. W końcowej fazie zawiązywane są znane już węzły kontrolne.

Bezpośredni węzeł morski: zalety, wady, niuanse

Głównym plusem jest prosty proces dziania. Punkty ujemne tutajdwa:

• rozrzucanie w obecności zmiennych obciążeń;
• mocne mocowanie pod dużymi obciążeniami.

Pamiętaj, aby wziąć pod uwagę następujące niuanse:

1. Prosty węzeł morski służy do wiązania takich lin, które mają tę samą średnicę.
2. Warunkiem wstępnym jest obecność węzłów kontrolnych.
3. Ta technika może być używana do robienia na drutach żyłek.

Historia omawianej techniki

Według znalezisk archeologicznych Egipcjanie stosowali tę metodę już 5 tysięcy lat p.n.e. mi. Starożytni Rzymianie i Grecy nazywali go węzłem herkulesowym (herkulesowym). Uzasadniał to fakt, że mityczny bohater imieniem Herkules związał przednie kończyny skóry pokonanego lwa bezpośrednim węzłem na piersi. Rzymianie używali go również do zszywania ran, w leczeniu złamań.

Już opisano, jak zawiązać prosty węzeł. Można go porównać do dwóch półwęzłów, które są kolejno zawiązane jeden nad drugim w przeciwnych kierunkach. Uważa się, że jest to najłatwiejszy sposób na zrobienie prostego węzła.

Żeglarze, którzy używają tego węzła do wiązania głównie kabli, używali innej techniki dziania. Z kolei tkacze związali go w specjalny, wygodny dla siebie sposób.

Dla współczesnych żeglarzy pomysł zabrania rafy z prostym węzłem może wydawać się raczej absurdalny. Jednak to oni, w dobie floty żeglarskiej, zawsze zabierali rafy na statki z bezpośrednim uzbrojeniem: za pomocą 2 sezonów rafowych związali tkaninę z bezpośrednich parsów (jegogórna część) do okapu rafy.

Starożytni Rzymianie nazywali go „kobiecym węzłem” ze względu na fakt, że za pomocą bezpośredniego węzła młode rzymskie kobiety wiązały szarfy tuniki podczas nocy poślubnej. Według legendy młody mąż musiał go szybko rozwiązać. Im szybciej to zrobi, tym większa szansa, że panna młoda uniknie bezpłodności. Teraz staje się jasne, dlaczego wcześniej uważano za ważne posiadanie wiedzy nie tylko o tym, jak zawiązać prosty węzeł, ale także jak szybko go rozwiązać.

Podwójny węzeł rafowy

Jak wspomniano wcześniej, w starożytności używanie węzła bezpośredniego przez żeglarzy ograniczało się do korzystania z raf. Z tego powodu jego drugie imię to węzeł rafowy. Jeśli chodzi o podwójny prosty węzeł, jest on również nazywany węzłem głowy. Żeglarze praktycznie z niego nie korzystali: użyli węzła rafowego, aby tymczasowo połączyć kotwice, inne końce.

Według Dahla prosty podwójny węzeł jest również nazywany „węzłem pętelkowym”, „powtórką (łuk)”. Często można usłyszeć, jak nazywa się to węzłem bajtowym. Jego technika dziania jest taka sama jak w przypadku prostego węzła, z wyjątkiem pierwszego momentu, kiedy w drugim półwęźle, biegnące końce są najpierw składane na pół, a dopiero potem zawiązywane. Jest niezastąpiony do sznurowania butów, wiązania kokardek na szyi, kokardek na włosach, pudełek, tobołków.

Tak więc przed opanowaniem techniki robienia na drutach węzła podwójnej rafy warto przećwiczyć robienie węzła prostego.

Jak zawiązać krawat w prosty węzeł?

Pasuje do standardowych kołnierzy. Ta metoda ww rozważanym zakresie, wynaleziona pod koniec XIX wieku w Anglii.

Instrukcje krok po kroku, jak zawiązać prosty węzeł na krawacie, są następujące:

1. Najpierw należy wziąć szeroki koniec dowolnego krawata i umieścić go pod węższym, upewniając się, że ten drugi jest znacznie krótszy.
2. Następnie musisz minąć szeroki koniec pod węższym końcem w prawo.
3. Następnie przesuń prawą stronę szerokiego końca w lewo.
4. Następnie musisz pominąć ten koniec między krawatem a kołnierzykiem koszuli, powoli podciągając go.
5. Następnie, trzymając węzeł, musisz przełożyć szeroki koniec przez przedni węzeł.
6. Pozostaje tylko wyciągnąć węzeł, płynnie przesuwając go do kołnierza i jednocześnie ściągając w dół wąski koniec krawata.

Dzięki powyższym instrukcjom możesz nauczyć się robić prosty węzeł na krawacie. Ta wiedza na pewno przyda się w codziennym życiu zarówno mężczyznom, jak i kobietom.

Węzeł do przodu

To jest angielska nazwa techniki dziania prostego węzła w procesie tkania bombek. Powstaje z połączenia dwóch węzłów pętli lewej. Na początek warto wspomnieć o podstawowych pojęciach związanych z tkaniem bombek, a mianowicie:

• nić robocza - to dzięki niej wszystkie węzły są dziergane;
• zawiązany - na nim zawiązuje się węzły.

W procesie tkania mogą się zmieniać (nić robocza zamienia się w nić zawiązaną i odwrotnie). Zwyczajowo rozróżnia się 2 rodzaje zapętlonych (prostych) węzłów, a mianowicie:

• lewa pętla (nić robocza)naprawia węzły po lewej stronie węzła);
• prawa pętla (wątek roboczy jest po prawej).

Na schemacie dany węzeł jest oznaczony strzałką (która wskazuje po przekątnej w lewo iw dół) w kierunku płynnego przejścia nici roboczej. Kolor węzła musi odpowiadać kolorowi nici prowadzącej (roboczej).