Tweed (tkanina): skład, cena, opinie

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Jak dowodzą wspomnienia współczesnych, słynny angielski pisarz Arthur Conan Doyle bardzo lubił tweed. Tkanina, tradycyjnie wytwarzana w Szkocji, spodobała mu się tak bardzo, że „podarował” czapkę wykonaną z tego materiału swojemu bohaterowi, Sherlockowi Holmesowi. W książce jest tylko kilka wzmianek na ten temat, ale dziś nikt nie wyobraża sobie nawet wielkiego detektywa ubranego w strój z innego materiału.

Ilustratorzy książek i operatorzy kostiumów przedstawiają angielskiego detektywa w tweedowym płaszczu i czapce. Tak ubiera się radziecki Sherlock Holmes – Livanov, a także jego zagraniczni koledzy w wykonaniu Roberta Downeya Jr. i Benedicta Cumberbatcha.

Co to za tkanina?

Nowoczesny tweed to wełniana tkanina utkana z nici barwionych na różne kolory, które tworzą reliefową powierzchnię. Tematem narodowej dumy Szkotów, obok tradycyjnego kiltu (męskiej spódnicy w kratę) i whisky, jest tweed. Dziś ten tradycyjny szkocki materiałDostępne w szerokiej gamie kolorów i gęstości. Warto wspomnieć, że jest to jedyny materiał na świecie, który na skalę komercyjną wytwarzany jest z lokalnych surowców przy użyciu oryginalnej krajowej technologii. Najbardziej rozpoznawalnymi wzorami zdobiącymi ten materiał są jodełka, mucha i klatka.

Dodatkowo tweed to wytrzymała tkanina, bardzo miękka i ciepła, a poza tym praktycznie się nie gniecie. Początkowo z tweedu szyto ciepłe kurtki męskie na polowanie, później w klasycznym stylu używano go do szycia męskich i damskich garniturów, płaszczy i czapek. Współcześni projektanci znaleźli dla niego wiele innych zastosowań i robią z niego torby, buty, a nawet chusteczki.

Tweedowa tkanina: opis i charakterystyka

Jak już wspomniano, materiał ten jest wykonany ze specjalnie obrabianej i barwionej nieskręcanej grubej przędzy uzyskanej z wysokiej jakości owczej wełny. Podczas procesu produkcyjnego włókna wełniane przeplatają się ukośnie, tworząc strukturę tkaniny o skośnym splocie. Kolorystyka tweedu jest dość zróżnicowana i uzyskuje się ją poprzez zmieszanie wielobarwnych nici barwionych na dyskretne, naturalne kolory. Tweed to tkanina, w której maksymalna liczba użytych kolorów przędzy może wynosić do sześciu.

Kto to wymyślił?

Na początku XIX wieku w szkockim mieście Harris na wyspie Lewis po raz pierwszy wyprodukowano tweed. W tamtych czasach był to materiał ciężki i gęsty, gruby i chropowaty, z którego nadawał sięBrytyjskie warunki pogodowe, odzież, która niezawodnie chroni przed wiatrem, zimnem i deszczem. Do barwienia przędzy użyto naturalnych naturalnych barwników o delikatnych odcieniach. W tamtych czasach tweed był używany do szycia męskich garniturów i kurtek myśliwskich.

Tkanina, o której mówią ówczesne recenzje, była tak szorstka i kłująca, że do spodni specjalnie wycięto podszewkę z innego materiału, by nie podrażniać skóry. Z biegiem czasu technologia produkcji uległa poprawie, a tweed stał się coraz cieńszym, elastycznym i miękkim materiałem.

Dlaczego to się tak nazywa?

Współcześni badacze mówią o dwóch możliwych wariantach pochodzenia nazwy tej szkockiej tkaniny wełnianej. Według jednej wersji materiał otrzymał swoją nazwę na cześć rzeki Tweed, która płynie wzdłuż granicy Szkocji i Anglii. Według drugiej wersji, nieczytelne i słabo czytelne pismo jednego ze szkockich dostawców przyczyniło się do tego, że londyński kupiec przeczytał „tweed” zamiast „tweel” i wysłał na sprzedaż partię materiału o tej nazwie. Co ciekawe, zarówno tweed, tkanina wyrażająca status i indywidualny styl, jak i wszechobecny denim - fenomen kultury masowej, należą do klasy twillu - materiałów o ukośnym splocie włókien.

Główne gatunki

Próbując dostosować się do wymagań ciągle zmieniającej się mody, tweed wyraźnie się zmienił i stał się bardzo różnorodny:

• Najgrubszy, najcieplejszy idrogi rodzaj to Harris. Nazywany jest również angielskim tweedem. Tkanina, której skład i metody wytwarzania nie zmieniły się od XIX wieku. Ponieważ w tamtym czasie przędza do niej barwiona jest wyłącznie naturalnymi barwnikami, jest wytwarzana ręcznie w Szkocji na starych krosnach.
• Cheviot jest uważany za najlepszy materiał do szycia płaszczy. Wykonane z wełny owczej rasy zwanej „Cheviot” i uzyskać gęstą i grubą tkaninę tweedową. Cena jest dość wysoka, ale zdaniem ekspertów taki płaszcz przetrwa dziesięciolecia, a jednocześnie nie straci swojego wyglądu i właściwości.

• Bardzo ciepły i ciężki sznurek Bedford z falistym wzorem jest używany do produkcji zimowych kombinezonów i kurtek myśliwskich.

• Do szycia kurtek i garniturów myśliwskich, a także kamizelek codziennych używa się materiału o średniej gęstości - donegal.

  

• Cięśniejsze dresy i płaszcze wykonane są z grubej i ciężkiej tkaniny - tzw. tweedu dywanowo-bawełnianego, barwionego na brązowo-oliwkowy odcień.
• Pepita, czyli klatka pasterza, to rodzaj tweedowego materiału używanego do szycia marynarek w nieformalnym stylu.
• Trudno jest wymienić bardziej rozpoznawalny wzór tweedu niż jodełkę. W swojej klasycznej formie wykonywany jest na średniej gramaturze tkaniny w brązowo-żółtej kolorystyce. W nowoczesnej interpretacji tego wzoru stosuje się również inne kombinacje kolorystyczne.

Tkanina męska

W swojej autobiograficznej książce „PamiętanieWindsor” Były król Edward VII (Duke of Windsor) mówi, że tweed jest również preferowany przez brytyjskich władców, takich jak Edward VII i George V.

Pierwszym popularnym elementem męskiej odzieży wykonanej z tego materiału była kurtka Norfolk przeznaczona do polowań. Tweedowe marynarki do europejskiej (w szczególności francuskiej) mody męskiej wprowadził Paul Poiret. Klasyczna angielska marynarka tweedowa do codziennego użytku powstała znacznie później i została uszyta z brązowo-zielonego materiału. Z czasem kostiumy wykonane z tego materiału stały się popularne wśród inteligencji twórczej i naukowej, młodzieży i studentów.

Tweed i moda damska

Dzięki niepowtarzalnej Coco Chanel, tweedowa tkanina i wykonane z niej garnitury weszły do kobiecej mody. To ona nieznacznie zmieniła skład tkaniny, dodając do niej bawełnę, a także opracowała model dopasowanej marynarki bez kołnierza. Europejskie kobiety mody nie od razu zaakceptowały nowy rodzaj stroju, ale za granicą, w Stanach Zjednoczonych, zaakceptowały go z hukiem. Prosty i elegancki garnitur podobał się pracującym i zapracowanym Amerykankom. Wiele znanych i popularnych dam z różnych czasów, takich jak Audrey Hepburn i Jacqueline Kennedy, Kate Moss i Lady Gaga, chętnie nosi tweedowe garnitury. Tweed swoją pierwszą falę popularności osiągnął w 1966 roku, a w 1980 roku wyszedł z mody i został praktycznie zapomniany do 2007 roku. Od jesienno-zimowych pokazów mody 2013-2014 w większości kolekcji obecne są różnego rodzaju tkaniny tweedowe.

Cena wydania

Dziś jest to dość łatwe do zdobyciatkanina tweedowa, której opis i właściwości podano powyżej. Trzeba tylko pamiętać, że cena tego materiału zależy od jakości samej wełny, technologii jej obróbki i oczywiście od producenta.

Nie poprzestaniemy na 100% syntetycznej chińskiej tkaninie zwanej „tweedem”, ponieważ nie ma ona nic wspólnego z prawdziwym tweedem. Wysokiej jakości materiał wykonany wyłącznie z naturalnych składników: wełny z niewielką ilością jedwabiu lub bawełny w składzie.

Cienka tkanina tweedowa do szycia sukienek i garniturów można kupić w Moskwie w cenie 500–600 rubli za metr. Grubszy i gęstszy materiał kombinezonu kosztuje od 1300-1400, za płaszcz - od 2000 rubli i więcej.

Opinie klientów

Jeśli myślisz o zakupie lub uszyciu garnituru z tak drogiego materiału jak tweed, w podjęciu właściwej decyzji mogą pomóc recenzje osób, które już noszą tweedowe ubrania. Większość kupujących zauważa główną, ich zdaniem, wadę - wysoką cenę zarówno tkaniny tweedowej, jak i produktów z niej wykonanych. Ponadto istnieje kilka funkcji w pielęgnacji tweedowych przedmiotów, które nieco komplikują życie ich właścicieli.

Przede wszystkim dozwolone jest tylko pranie ręczne w specjalnych detergentach przeznaczonych do wełny, a także suszenie wypranych elementów garderoby w pozycji poziomej. Jednak tweedowe garnitury, sukienki i marynarki mają znacznie więcej zalet niż wad. Oto niektóre z nich:

• rzeczy prawie się nie marszczą;
• dotykowo bardzo przyjemny i wygodny w noszeniu;
• nawet przy ciągłym noszeniu ubrania nie wyglądają na zniszczone ani zużyte.

Wielu posiadaczy tweedowych elementów garderoby zastanawia się nad zakupem czegoś innego z tego naturalnego i pięknego materiału.