Przykłady oświetlenia studyjnego

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Profesjonalni fotografowie doskonale wiedzą, że jednym z kluczowych punktów w tworzeniu idealnego ujęcia jest dobrze ustawione światło. Fotografowie noszą ze sobą reflektory i parasole, nawet podczas fotografowania w plenerze, które pozwalają skierować na modelkę maksymalną ilość światła słonecznego. Ale jeśli chodzi o schematy oświetlenia studyjnego, sprawy stają się znacznie poważniejsze.

Małe wprowadzenie

Schematy oświetlenia studyjnego to cała nauka. Oczywiście istnieje kilka szablonów, z którymi pracują początkujący - niedoświadczeni fotografowie często używają ich do rodzinnych lub portretowych sesji zdjęciowych, na przykład do paszportu. Doświadczony, utalentowany i profesjonalny fotograf zawsze będzie improwizować. Weźmie pod uwagę cechy wyglądu i sylwetki modelki, styl sesji zdjęciowej, ubrania, makijaż; uwzględni życzenia (jeśli nie jest to strzelanie DFT) i, podsumowując wszystkie te czynniki, będzie w stanie najbardziej kompetentnie dostosować światło do konkretnego przypadku. Dla tych, którzy dopiero zaczynająrodzaj sztuki, proponujemy analizować wzorce.

Schematy oświetlenia studyjnego pozwalają zrobić zdjęcie tak jasne, jak to możliwe, lub stonowane, intymne. Aby osiągnąć pożądany efekt, ustaw lampy zgodnie z instrukcją, zrób kilka ujęć, a następnie popraw je na podstawie wyglądu modelu. Poniżej przedstawiamy schematy oświetlenia studyjnego wraz z przykładami.

Portret - tyle w tym słowie…

Jeśli współczesny człowiek usłyszy frazę „portret studyjny”, od razu przychodzi na myśl zdjęcie paszportowe: białe tło, jasna, zarysowana twarz, każdy szczegół jest wyraźnie widoczny - wszystko to dzięki dużej liczbie źródła światła i ich wysoka jasność. Ale schemat oświetlenia studyjnego do portretu może być zupełnie inny - matowy, intymny, miękki. Cóż, spójrzmy po kolei na każdą z opcji:

Aby portret był tak jasny, wyrazisty, wyraźny, jak to tylko możliwe, ale jednocześnie artystyczny, interesujący, nie płaski, ale wielowymiarowy, musisz zastosować kilka lekkich sztuczek. Zainstalowane są cztery softboksy: największy jest wyraźnie za modelem, dwa mniejsze są z tyłu, skierowane po skosie do tyłu pozującej, czwarty jest po skosie, ale z przodu. Główna lampa skierowana jest bezpośrednio na największy softbox. W efekcie otrzymujemy bardzo jasną scenę, ale jednocześnie światło nie oświetla bezpośrednio i płasko twarzy modelki, ale harmonijnie wypełnia otaczającą przestrzeń

Istnieje schemat oświetlenia studyjnego do portretów artystycznych o nazwie„Rembrandtian” i pozwala uzyskać efekt zmierzchu, z którego twarz jest wyraźnie widoczna. Zasada opiera się na rysunkach Rembrandta - posadził swoje modelki w 3/4 obrotu od okna, z którego padało bezpośrednie światło. Dlatego musimy w ten sposób ustawić softbox (nie reflektor!), a dodatkowo możemy lekko podświetlić tło

Miękka mgła

Najczęściej ten rodzaj oświetlenia jest wybierany do intymnych zdjęć półnagich modelek lub do tematycznej sesji zdjęciowej, gdzie wymagane jest bardzo miękkie i rozproszone światło. Taki właśnie efekt uzyskuje fotograf za pomocą dwóch ogromnych softboxów, które umieszczone są za modelką, każdy po skosie, a światło skierowane jest do tyłu. Przed modelem zainstalowano również źródło światła, tłumione odblaskowym parasolem. Najlepiej zrobić zdjęcie z takim schematem oświetlenia na ciemnym tle i użyć efektów pomocniczych w postaci dymu, rozproszonych rozbryzgów, baniek mydlanych itp.

W jasnych promieniach reflektorów

Niektórzy profesjonaliści nazywają ten schemat oświetlenia studyjnego „gamine”, ponieważ głównym kryterium oceny jest nadmierna jasność. Co więcej, promienie światła ze wszystkich źródeł są maksymalnie skupione na modelu, podczas gdy tło pozostaje praktycznie bez nadzoru. Dwie lampy z bezpośrednim strumieniem oświetlają plecy pozującej osoby, a reflektor patrzy na niego z przodu, lekko przytłumiony parasolem lub softboxem. Przy takiej pozycji światła zdjęcie, twarz modelki, elementy garderoby stają się niewiarygodnieekspresyjny. Dlatego należy starannie przygotować się do sesji zdjęciowej i sprawić, by obraz był doskonały.

Gra światła i cienia

Jeśli chcesz wyrazistych, ostrych, soczystych zdjęć, ale nie zależy Ci na maksymalnej jasności, ta konfiguracja oświetlenia studyjnego z dwoma źródłami jest idealna. Pierwsza jest zamontowana po prawej stronie fotografa i oświetla scenę po przekątnej. Ważne jest, aby był podniesiony do wysokości ludzkiego wzrostu lub nieco wyżej. Drugie źródło znajduje się w przeciwległym tylnym rogu - to mały softbox. Kolejnym ważnym punktem jest reflektor. Powinna pełnić rolę prostej ściany biegnącej wzdłuż sceny na prawo od fotografa. Rezultatem są żywe, oryginalne ujęcia, które zawierają zarówno modelkę, jak i jej cień.

Strzelanie sylwetki

Jeśli skupiasz się wyłącznie na sylwetce modelki i nie musisz widzieć szczegółów jej twarzy ani ubioru, najprawdopodobniej będziesz potrzebować schematu oświetlenia studyjnego. To proste: za modelką ustawiasz dwa reflektory tak, aby oświetlały jej plecy po skosie i zasłaniały je czarnymi parasolami. Jeśli w ogóle nie chcesz widzieć twarzy, przyciemnij wszystkie inne światła w studiu, nawet te, których nie ma na scenie. Jeśli nadal potrzebujesz miękkiej wiązki oświetlającej twarz, zainstaluj mały softbox, który ukośnie podświetli model z pierwszego planu.

Wychodząc z ciemności

Fotografowanie na czarnym tle -bardzo skomplikowane. Aby ujęcia wypadły dobrze (zwłaszcza jeśli chodzi o portrety), najlepiej zastosować oświetlenie pętlowe. Jej istota polega na tym, że wykorzystuje się jedno źródło światła, które znajduje się na poziomie wzrostu człowieka i „patrzy” na twarz pod kątem około 35 o.

Jeśli wybierzesz jasny reflektor, zdjęcia okażą się kontrastowe - tło nie będzie widoczne, stanie się głęboka czerń, a sylwetka modelki okaże się bardzo jasna, wyraźna i wyraziste. Jeśli przyciemnimy światło lub użyjemy softboxa, tło zostanie lekko podświetlone, model będzie wyglądał na bardziej miękki, ostrość i kontrast znikną. Niezwykle ważne jest uchwycenie pozycji cienia od nosa – to klucz do prawidłowego montażu reflektora. Cień nie powinien wypełniać całego policzka, powinien być mały, lekko skierowany w dół. Możesz dostosować światło lampy w oparciu o cechy modelu, najważniejsze jest wyłapanie tej funkcji.

Oświetlenie motylkowe

Cóż, to ulubiona sztuczka wszystkich fotografów, którzy robią zdjęcia do magazynów mody i katalogów. Modelka na zdjęciu jest bardzo wyrazista, ale nie za jasna, tło jest rozświetlone, ale nie oślepia.

Tak więc źródło światła znajduje się bezpośrednio za fotografem, frontalnie „patrzy” na scenę, ale jednocześnie jest uniesione na poziomie nieco wyższym niż wzrost człowieka. Głównymi znakami są "motyle" - cienkie cienie z nosa i podbródka, które wyraźnie opadają. Schemat jest zarówno prosty, jak i bardzo piękny.

Fotografowanie w pomieszczeniu

Ustawienie światła i wybór odpowiednich źródeł na prostym tle zwykłego papieru to bardzo proste zadanie. Ale jeśli musisz zrobić to samo, tylko na tle mebli, akcesoriów i innych elementów dekoracyjnych, wszystko staje się bardziej skomplikowane.

Jaki powinien być schemat oświetlenia studyjnego we wnętrzu pracowni i jak umiejętnie sfotografować modelkę na tle różnych obiektów? Główną zasadą jest nie używanie jasnych reflektorów. Światło przyciemniają parasole lub reflektory i softboxy. Ponadto rozmieszczenie źródeł światła zależy od stylu i upodobań. Możesz wypełnić światłem całą przestrzeń - wtedy zdjęcia będą bardzo jasne, każdy szczegół będzie widoczny - zarówno na modelu, jak i we wnętrzu. Jeśli pomieszczenie służy jako drugorzędne tło, użyj oświetlenia motylkowego lub schematu pętli.

Rodzinna sesja zdjęciowa

Schematy oświetlenia studyjnego do fotografowania całej rodziny są z reguły wybierane spośród najjaśniejszych i najjaśniejszych. Nie ma tu miejsca na półtony, grę światła i cienia oraz oczywiście oświetlenie sylwetki. W większości przypadków schematy oświetlenia studyjnego do rodzinnej sesji zdjęciowej są budowane pod „ochroną” softboxów. Większe ustawione są ukośnie z tyłu, mniejsze doświetlają twarze z przodu i nieco powyżej – coś w rodzaju „efektu motyla”, ale jaśniejsze. Często podłużne źródła światła znajdują się po bokach i na dole - tak, aby podłoga i nogi pozujących nie pozostawały w cieniu.

Wniosek

Ustawienie światła to delikatna sprawa. Nie każdy fotograf potrafi podołać temu zadaniu i dostosować się do konkretnego modelu. Ale jeśli jest kontakt, to można intuicyjnie zaaranżować reflektory i softboksy, skupiając się na stylu sesji zdjęciowej, upodobaniach modelki i jej cechach. Nie bój się eksperymentować i wymyślaj nowe odmiany.