Oprawa koptyjska DIY: klasa mistrzowska, ciekawe pomysły

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Oprawa koptyjska jest zasłużenie popularna wśród scrapbookerów. Z jednej strony jest to najłatwiejszy i najszybszy sposób na spajanie stron w jeden blok, z drugiej zaś jego prostota daje ogromne pole do fantazji lotu w estetycznym projektowaniu albumów, szkicowników i notesów o różnych rozmiarach i kształtach.

Pomimo tego, że scrapbooking to żmudny biznes, wykonanie oprawy koptyjskiej własnymi rękami nie jest trudne nawet dla początkującego.

Trochę historii zanim zaczniemy

Oprawa koptyjska pojawiła się jednocześnie z oddzieleniem języka koptyjskiego i literatury. Pierwsze zabytki pisane w postaci ksiąg-kodów oprawionych tą techniką pochodzą z końca III wieku. Najstarsze z nich, w postaci papirusowych kartek zszytych sztywnymi nitkami lub spiętych na metalowe kółka, nie posiadają jeszcze zdobień.

Później papirus zaczął być zastępowany nowym materiałem - pergaminem, a strony zaczęły być pokryte misternymi ornamentami i jasnymi obrazami.

Szczególną uwagę zwrócono na okładkę i samą oprawę,w końcu to on musiał zebrać cienkie kartki w jedną całość. Drewniana lub pokryta skórą okładka została zaprojektowana nie tylko po to, by zachować księgę, ale także by przykuć uwagę, zainspirować i zademonstrować zamożność właścicieli. Okładki ozdobiono malarstwem, rzeźbieniem, złoceniem i najlepszymi intarsjami. Do ich dekoracji często używano rzadkich, drogich materiałów, takich jak kość słoniowa, masa perłowa, złote talerze, kamienie szlachetne.

Dzisiejsza tradycja koptyjska

W rzeczywistości cała nasza współczesna kultura książki ma swoje korzenie w starożytnych kodeksach koptyjskich.

Pomimo wieku technologii informacyjnej i komputeryzacji, pragnienie szorstkiego papieru, książek w grubych okładkach i pięknych małych artykułów piśmiennych pozostaje. Notatnik z koptyjską oprawą w oryginalnym designie sprawdzi się na stole biznesmena, uzupełni wnętrze biura czy salonu, posłuży jako nietuzinkowy dodatek w eleganckiej torebce.

Tradycja i rękodzieło

Jak zrobić koptyjską oprawę w domu, mistrzowska lekcja krok po kroku ze zdjęciami pomoże ci to rozgryźć. Najprawdopodobniej materiały do najprostszego zeszytu czy szkicownika można znaleźć w każdym domu. Będą wymagały trochę czasu, dokładności i wyobraźni. Sam nie zauważysz, jak w wyniku prostych manipulacji nitką i igłą uzyskuje się prawdziwą koptyjską oprawę, taką samą jak na starożytnych rękopisach.

Ten MK oferuje podstawową wersję notatnika wykonanego przy użyciu technologii wiązania wczesnochrześcijańskich kodeksów.

Narzędzia i materiały

• Arkusze papieru A4.
• Karton na okładkę.
• Przędza Iris lub inna gruba nitka.
• Igła cygańska.
• Cienkie szydło lub szpilki.
• Linijka.
• Ołówek, spinacze biurowe.

Oprawa koptyjska: klasa mistrzowska

Najpierw musisz przygotować papier. Zegnij arkusze na pół i zbierz trzy arkusze w zeszycie, złóż je w stos. Liczba takich zeszytów zależy również od grubości zeszytu.

W przypadku oprawy koptyjskiej zeszyty muszą być oznaczone. W zagięciu jednego z nich linijką i ołówkiem zaznacza się miejsca na pięć otworów w równej odległości od siebie. Pierwszy i ostatni znak powinien znajdować się około jednego centymetra od krawędzi arkusza. Otwory przebija się przez wszystkie arkusze zeszytu cienkim szydłem lub igłą. Według pierwszego zeszytu cała reszta jest zarysowana.

Otwory na okładkach są przebite w odległości 1-1,5 cm od krawędzi, ich odległość między nimi powinna odpowiadać oznaczeniu zeszytów. Dla ułatwienia pracy arkusze można zapiąć spinaczami biurowymi, a ślady można od razu nakłuć szpilkami na całej grubości.

Zablokuj oprogramowanie

Teraz zaczyna się etap tworzenia samego wiązania. W przypadku oprogramowania układowego możesz wziąć dowolny silny wątek. Najprostsza włóczka Iris jest idealna, jest wystarczająco mocna i łatwa w obróbce.

Na pierwszym etapie zszywana jest tylna okładka i pierwszy notatnik składający się z trzech kartek. Igłę z pojedynczą nitką wkłada się do zewnętrznego otworu pierwszego zeszytu od wewnątrz. W zagięciu pozostaje mały ogon. Z tym samym wątkiemokładka jest podnoszona z zewnątrz, a igła jest wysuwana pomiędzy zeszyt a karton.

Igła jest owijana wokół zszytej nici i ponownie wprowadzana do pierwszego otworu notatnika.

Pozostały ogon i nić robocza są zawiązane w mały węzeł i mocno zaciśnięte. Igłę wkłada się do kolejnego otworu w zeszycie, podnosi okładkę z zewnątrz. Więc wszystkie pięć otworów jest zszytych.

Drugi notatnik jest układany na wierzchu pierwszego i zszywany w ten sam sposób. W skrajny otwór wkłada się igłę z nitką, usuwaną z następnego. Robocza nić jest owinięta wokół już zszytej między okładką a pierwszym notatnikiem i włożona do tego samego otworu. Więc wszystkie pięć dołków zostało przepuszczonych. Kiedy klocki zostaną przeszyte przez wszystkie pięć otworów, na wierzchu kładzie się kolejny notes. W ten sposób wymagana liczba bloczków jest stopniowo obrębiana i powstaje elegancka oprawa koptyjska. Szczegółowa klasa mistrzowska dla zeszytów, zeszytów i albumów z tego typu połączeniem w najróżniejszych odmianach z łatwością pomoże Ci zrobić oryginalny prezent.

Grubość takiego notatnika jest ograniczona jedynie kwestiami wygody i konieczności. Cienki notatnik składający się z dwóch lub trzech takich notatników oraz imponujący, obszerny pamiętnik składający się z 10-15 klocków, będzie wyglądał równie pięknie w koptyjskiej oprawie.

Zamykanie

Ostatni etap oprogramowania układowego wymaga szczególnej uwagi. Ostatni, ubiegły, zeszłyzeszyt, podobnie jak pierwszy, jest oprawiony razem z okładką, tutaj trzeba w pełni skoncentrować się na pracy, aby uniknąć zamieszania.

Ostatni notatnik i okładka są ułożone na już zszytych arkuszach. Igła z nitką wkładana jest od zewnątrz w skrajny otwór w okładce i wyprowadzana jest pomiędzy okładkę a notes. Nić jest owijana wokół już zszytego ściegu między dwoma poprzednimi, już obszytymi blokami i wkładana do skrajnego otworu ostatniego zeszytu, wciągana do środka.

Następnie igłę wkłada się do sąsiedniego otworu w zagięciu i wyciąga z zewnątrz. Nić jest owinięta wokół już zszyta między ostatnim i przedostatnim zeszytem i włożona od zewnątrz w odpowiedni otwór w okładce.

Niatka jest ponownie owijana wokół już zszytego między okładką a ostatnim notatnikiem i wsuwana do tego samego otworu w notatniku.

Kręgosłup tworzy piękny cienki warkocz, przypominający szydełkowany łańcuszek z pętelek powietrza.

Gdy oprogramowanie jest gotowe, nić jest mocowana w środku zagięcia ostatniego notatnika za pomocą węzła krawieckiego: igła podnosi nić wzdłuż zagięcia, okrąża ją wolną nitką, igła jest ponownie wkręcony w powstałą pętlę. Węzeł jest zaciśnięty, a pozostały koniec nici odcięty.

Pomysły na inspirację i kreatywność

Najprostsze wiązanie koptyjskie jest gotowe. MK stanowi podstawę tej starożytnej techniki. W tej wersji oprawa nie wymaga dodatkowego mocowania,sklejanie końcówek wzdłuż fałd i zdobienie kręgosłupa.

Po opanowaniu tego w tym wariancie możesz jeszcze bardziej skomplikować projekt, poeksperymentować z papierem, nitkami, dekoracją okładki. Ta technika jest dobra, ponieważ praktycznie nie ogranicza lotu fantazji, pozwala na użycie różnych i czasem bardzo nieoczekiwanych materiałów, tworzenie zeszytów i albumów o różnych kształtach. Możesz odejść od utartego i już nudnego prostokąta, może komuś spodoba się notatnik w kształcie serca, komuś zachwycą motywy kwiatowe lub zachwyci misterna geometria.

Świetnym rozwiązaniem dla notatnika z oprawą koptyjską jest papier czerpany, który możesz również wykonać samodzielnie. W projekcie przydadzą się muszle przywiezione latem z wakacji, suszone kwiaty, koraliki i cekiny. Stara biżuteria nadaje się do ozdobienia zeszytu w stylu vintage.

Kiedyś sztuka projektowania książek była uważana za świętą. Dziś każdy może zapoznać się z tą starożytną umiejętnością i spróbować swoich sił w introligatorstwie.