„Za zdobycie Królewca”: medal dla bohaterów

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Prusy Wschodnie były trampoliną, na której koncentrowały się siły do ataku na ludy Wschodu. W ten sposób zdobycie Królewca stało się ważnym wydarzeniem strategicznym pod względem wojskowym i politycznym.

Fortyfikacje i obrona twierdzy

Kenigsberg był dobrze przygotowany do długiej obrony, twierdza była otoczona trzema liniami obrony. Jeden z nich znajdował się w pewnej odległości od miasta, składał się z 15 fortów z umieszczonymi w nich działami artyleryjskimi, miotaczami ognia i karabinami maszynowymi. Każdy fort był rodzajem małej fortecy z osobnym garnizonem. Terytorium między fortami zostało zajęte przez bunkry i bunkry, tak że cała linia obrony wroga była połączona ciągłą linią ognia.

Druga linia obrony Królewca odbyła się na obrzeżach miasta. Składał się z konstrukcji kamiennych i żelbetowych, specjalnie przerobionych na potrzeby wojskowe. Trzecia, najbardziej ufortyfikowana linia obrony znajdowała się w centrum Królewca. Twierdza była wyposażona w podziemiakomunikacja, forty. Powstały sztuczne zapory wodne. W twierdzy znajdowało się 4 tysiące różnych dział, kilkaset czołgów, dział szturmowych. W garnizonie twierdzy znajdowało się około 130 tysięcy ludzi. Ponadto Królewiec został osłonięty z powietrza przez około dwieście samolotów wroga.

Atak i zdobycie Królewca

Atak na fortecę wroga rozpoczął się w 1945 roku, 6 kwietnia. Operacją kierował naczelny dowódca 3. Frontu Białoruskiego, marszałek Związku Radzieckiego Wasilewski Aleksander Michajłowicz, do którego w czasie operacji należał 1. Front Bałtycki dowodzony przez Iwana Chrystoforowicza Bagramyana. Wsparcie lotnicze zapewniało lotnictwo pod dowództwem marszałka Aleksandra Aleksandrowicza Nowikowa. W sumie w operacji brało udział 2400 różnych samolotów, ponad 500 czołgów i dział samobieżnych.

Mimo zaciekłej obrony wroga 9 kwietnia 1945 r. skapitulowało miasto-twierdza Królewca. Do niewoli trafiło 92 tys. osób, zginęło 42 tys. żołnierzy niemieckich. Prawie cały sprzęt wojskowy nazistów został zniszczony. Przez całą wojnę nasze wojska nie napotkały takich fortyfikacji, jakie budowano w Królewcu. Był to jeden z największych obszarów, zaprojektowany z myślą o długotrwałej odporności, nawet przy całkowitej izolacji.

Historia nagrody

Dowódca tyłów armii sowieckiej, generał A. W. Chrulew, w kwietniu 1945 r. postawił zadanie komitetu technicznego - przygotowanie medali za zdobycie miast,które znajdują się poza Związkiem Radzieckim. „Za zdobycie Królewca” to na swój sposób wyjątkowy medal, jako jedyny przyznany nie za zdobycie stolic państw, ale za zdobycie twierdzy. Wydawałoby się, że to tylko kawałek metalu, ale kryje w sobie kawałek historii, nie tylko pewne wydarzenie, ale także życie tysięcy ludzi.

9 czerwca 1945 r., na cześć zwycięstwa naszych żołnierzy w tej bitwie, ustanowiono nagrodę „Za zdobycie Królewca”. Medal zaprojektował A. I. Kuzniecow. Na awersie wyróżnienie zwięźle widnieje „Za zdobycie Królewca”, u góry pięcioramienna gwiazda, poniżej gałązka lauru. Na odwrocie medalu znajduje się napis „10 kwietnia 1945”, a nad datą pięcioramienna gwiazda.

Sam medal był wykonany z mosiądzu, miał zaokrąglony kształt o średnicy 32 mm. Za pomocą pierścienia i oczka nagroda jest połączona z klockiem. Bryła medalu ma kształt pięciokąta, pokryta jest pasiastą wstążką w kolorze czarnym i zielonym. Istnieje kilka wariantów nagrody „Za zdobycie Królewca”, medal został wydany z dwoma rodzajami oczka: stemplowanym i lutowanym.

Z regulaminu na medal

Osoby, które z tego czy innego powodu nie otrzymały nagrody, ale miały prawo otrzymać medal „Za zdobycie Królewca”, otrzymywały certyfikat poświadczony pieczęcią i podpisem dowódcy. Medal został nagrodzony dokumentem potwierdzającym bezpośredni udział w zdobyciu i szturmie Królewca. Dokument ten wydali dowódcy jednostek, a także szefowie wojskowo-medycynyplacówki.

Medal wręczali dowódcy jednostek wojskowych. Dla osób, które opuściły Armię Czerwoną i Marynarkę Wojenną, odznaczenie odbyło się w komisariatach wojewódzkich, powiatowych i miejskich w miejscu zamieszkania.

Dekret Rady Najwyższej

Łącznie około 760 000 tysięcy naszych żołnierzy otrzymało nagrodę „Za zdobycie Królewca”. Medal był noszony na lewej piersi. Jeśli laureat miał inne nagrody, znajdował się po medalu „Za zdobycie Budapesztu”.

Decyzją Rady Najwyższej ZSRR w lutym 1951 r. ustalono, że medal „Za zdobycie Królewca” i dyplom do niego po śmierci nagrodzonego pozostają w jego rodzinie. Przed wydaniem tego dekretu medal i dyplom zostały zwrócone do stanu po śmierci osoby obdarowanej.

Po zakończeniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej część Prus Wschodnich przeszła do Związku Radzieckiego, w tym miasto-twierdza Królewca. W 1946 r. miasto Królewca zostało przemianowane na Kaliningrad na cześć zmarłego lidera partii Michaiła Iwanowicza Kalinina.

Nagrodzona medalem za zdobycie Królewca

Nasi bojownicy nawadniali pola Prus Wschodnich krwią i potem. Wyczyn dokonany przez naszych żołnierzy jest bezcenny i wielki. Medal „Za zdobycie Królewca” to tylko niewielka nagroda, na którą zasługują nasze wojny. Niektóre z imion bohaterów sprowadzają się do nas, między innymi: Aleksiej Solomonowicz Gershgorn, Nikołaj Nikołajewicz Na przykład Siemion Samuilovich Levin, Efim Evseevich Dukhovny, Gyulmamed Gyulmamedov, Naplyueva Valentina Fedorovna, Ivanov DmitrySemenowicz. Kosztem życia i zdrowia otrzymali szturm i zdobycie twierdzy. Więc lista nazwisk nie została skompilowana. Medal „Za zdobycie Królewca” otrzymało wiele naszych wojen, ale niektóre nagrody niestety nie znalazły swoich bohaterów.

Zdobywanie Królewca było przykładem bohaterskiego czynu naszych żołnierzy. Medal „Za zdobycie Królewca” stał się dla nas pamiętnym i drogim znakiem. Zdjęcia nagród niestety często spotyka się w Internecie z oznaczeniem „na sprzedaż”. Czasami zapominamy, jak wielkiego wyczynu dokonali nasi żołnierze. Zdobycie Królewca było decydującym etapem całej wojny: pomyślne zakończenie walk w Prusach Wschodnich otworzyło nam drogę do Berlina. Ponadto umożliwiło włączenie miasta Królewca i okolicznych terenów do Związku Radzieckiego. Teraz miasto Kaliningrad jest częścią Federacji Rosyjskiej. Honor, chwała i wieczna pamięć naszym żołnierzom, którzy wygrali tę wojnę.