Andrey Belyanin jest autorem książki „Aargh w domu elfów”. Trylogia Aargh

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Fantasy to bajki dla dorosłych, którzy chcą znów poczuć się jak dzieci. A humorystyczna fantazja to opowieść dla tych, którym w życiu codziennym szczególnie brakuje radości i życzliwości.

Andrey Belyanin, autor książki "Aargh w domu elfów", jest po prostu świetnym specjalistą od pisania zabawnych, ciekawych i trochę smutnych bajek.

O autorze

Andrey Olegovich Belyanin urodził się w Astrachaniu, który słynie z wielokulturowej populacji. O miłości autora do rodzinnego miasta można się łatwo domyślić, czytając powieść „Smak wampira”. Przyszły pisarz urodził się 24 stycznia 1967 roku. Ojciec jest prostym pracownikiem, matka jest pracownikiem placówki medycznej.

Po ukończeniu ośmiu lat Andrei Belyanin wstąpił do Astrachańskiej Szkoły Artystycznej. Własow. Na czwartym roku zainteresowałem się pisaniem poezji. Służył dwa lata w oddziałach granicznych na granicy z Turcją.

W 1994 roku Belyanin został przyjęty do Związku Pisarzy Rosji - w tym czasiemiał trzy autorskie kolekcje poezji i bajek „Red and Striped”, a także „Zakon Kawalerów Porcelany”.

W 1995 roku rozpoczął współpracę z wydawnictwem ARMADA. Pracował jako nauczyciel w szkole, kierował lokalnym oddziałem Związku Pisarzy i pracownią literacką. Ma stopień kapitana. Mieszkał w Moskwie i Petersburgu, ale w tej chwili głównym miejscem zamieszkania jest miasto Astrachań.

Andrey Belyanin jest laureatem i nominowanym do wielu nagród literackich. Najważniejsze z nich:

• "RosCon" - science fiction roku, 2013, laureat;
• "Star Bridge" - Mistrz Feng-do, 1. miejsce, 2000, laureat;
• Aelita Award - 2017, laureat.

Za pierwszą część trylogii "Aargh" Andrey Belyanin ("Aargh w domu elfów" - druga książka) został nominowany w 2007 roku przez magazyn "World of Science Fiction" w sekcjach "Najlepsza rosyjska fantastyka"” i „Książka Roku”. W pierwszej nominacji Maria Semenova ominęła go pracą „Gdzie las nie rośnie”. Według drugiego - Jurij Burnosov z książką „Nie ma potworów”.

Najlepsze książki Andrey Belyanin

"Aargh w domu elfów" nie jest najlepszym dziełem pisarza. Czytelnicy bardziej lubią jego wczesne pisma. Największą liczbę fanów ma trylogia Miecz bez imienia (1997-1998) – książki te konsekwentnie znajdują się na liście najlepszych krajowych fantasy. Oprócz tego cyklu, według stałych czytelników i krytyków, na uwagę zasługują następujące prace Andreya Belyanina:

1. Dilogia "Moja żona jest czarownicą" (1990-2001) - w tych utworach szczególnie wyraźnie manifestuje się poetycki dar pisarza.
2. "The Secret Investigation of Tsar Pea" (1999-2017) - 10 książek przesyconych charakterystycznym humorem Belyanina. Zabawna opowieść detektywistyczna o ciężkim życiu policjanta w bajecznej Rosji. Niektórzy twierdzą, że dwie ostatnie książki z serii nie były tak dobre jak poprzednie.
3. "Professional Werewolf" (2002-2007), współautor z Galiną Chernaya. Dwóch błyskotliwych pracowników agencji detektywistycznej, z których jeden ma wspaniały ogon, obejmuje opieką ucznia ugryzionego przez wilkołaka. Wiele opowiadań zostało napisanych od czasu głównej tetralogii.
4. Smak wampira (2003) to powieść o wampirach żyjących w mieście Astrachań i ich trudnym, czasem morderczym związku.
5. "Jack the Mad King" (1996-1999) - pierwsza część trylogii była swego rodzaju debiutem pisarza jako odnoszącego sukcesy autora wydawnictwa ARMADA.

Książka „Aargh w domu elfów” nie znalazła się na tej liście, podobnie jak wiele innych bardzo wartościowych dzieł autora. Najnowsza opublikowana książka Andreya Belyanina to czwarta powieść z cyklu Borderlands, zatytułowana Honor Białego Wilka (2018).

Aargh Trylogia

"Aargh w domu elfów" to druga część trylogii "Aargh". Oto pełna lista książek z tej serii:

1. Aargh (2007) to mieszanka humorystycznej i heroicznej fantazji z bohaterem pół-człowiekiem, pół-trollem.
2. "Aargh w domu elfów" (2009) - druga część epokowej kampanii zespołu bohaterów.
3. "Aargh na tronie" (2010) - ostatnia część.

Książka pierwsza –"Aargh"

W pierwszej powieści czytelnik poznaje pół-człowieka pół-trolla, czyli aargh. Znany również jako Dzieciak. Zewnętrznie jest kupą mięśni, a większość czujących istot postrzega go tylko jako głupiego strażnika, którego można wynająć do ich potrzeb. Ale Dzieciak to raczej intelektualista, który w wolnym czasie woli poczytać książkę, aw obecności swojego pracodawcy milczeć i od czasu do czasu groźnie warczeć.

Dzieciak zostaje zatrudniony jako strażnik przez hrabiego Ashleya, który został wysłany do wykonania „ważnej i tajnej misji elfów”. Co więcej, do zespołu dołączają inni bohaterowie, a w drodze do celu czekają na nich przygody.

W rzeczywistości jest to kolejna powieść z ulubionego gatunku Andreya Belyanina - ironiczna opowieść kryminalna fantasy. Tylko zamiast bajecznej Rosji, jak w „Secret Investigation…”, bezlitośnie wykorzystywane są tu motywy klasycznej europejskiej fantastyki, a jako postacie występują krasnoludy, elfy, trolle i inne rozpoznawalne stworzenia.

Aargh na farmie elfów

Fabuła pierwszej książki jest dalej rozwijana. Półtroll o imieniu Kid wciąż podróżuje z drużyną przyjaciół, walcząc z licznymi wrogami. Ponadto aargh niespodziewanie zostaje mentorem dla stada elfich dzieci.

Belyanin nie zapomniał o linii miłosnej, która rozpoczęła się w pierwszej części: Dzieciak wciąż ma nadzieję na związek z najbardziej brzydkim najemnikiem.

„Aargh w domu elfów” to rodzaj humorystycznego fantasy westernu, ze spotkaniami w pubach,bójka i inne charakterystyczne cechy. I tym różni się od pierwszej księgi trylogii, w której dominowała linia detektywistyczna.

Aargh na tronie

W końcowej części półtroll postanawia przywrócić sprawiedliwość i udaje się na audiencję u króla. Wciąż towarzyszą mu lojalni towarzysze i armia wrogów. Ale w końcu wszystko skończy się więcej niż dobrze.

Jeśli wyrażasz opinię o całej trylogii jako całości, to ma ona wiele podobieństw do innych znanych dzieł literackich. Są więc wyraźnie wspólne cechy z Sherlockiem Holmesem i doktorem Watsonem, tylko tutaj Kid i hrabia Ashley działają jako duet detektywów. Sam Aargh jest najbardziej podobny do postaci ze słynnej kreskówki - Shreka. Książki mają również podobieństwa do Władcy Pierścieni, a także do serii Ciemna strona Simona Greena - w części dotyczącej brzydkiego najemnika.

Sprawdź ze znakiem plus

Książka „Aarkh w domu elfów” Andreya Belyanina jest trudna do oceny w oderwaniu od całej serii. Spróbujmy więc dać ogólną ocenę, zwłaszcza, że wszystkie trzy części są napisane na tym samym poziomie i mają w przybliżeniu taką samą ocenę.

Ogólnie rzecz biorąc, autor po raz kolejny okazał się dobrą powieścią. Może nie najlepszy, ale czytelnik też nie będzie zawiedziony. Fabuła książek jest fascynująca, bohaterowie, choć typowi, są ciekawi, a szczypta filozoficznego rozumowania tylko dodała głębi tekstowi.

"Aargh w domu elfów" to dobra książka, bardzo odpowiednia, aby się trochę zrelaksować, trochę pośmiać, trochę martwić się o postacie.

Dlaczego fani Andrey Belyanin byli rozczarowani

Niektórzy fani wątpili, czy Andrei Belyanin jest naprawdę autorem "Aargha w elfim kurniku". W zasadzie nie ma tak odnoszącego sukcesy pisarza, który prędzej czy później nie zacznie być oskarżany o posługiwanie się literackimi czarnymi.

Ale tutaj autor jest wyraźnie niewinny wszystkich zarzutów. Ta książka ma wszystkie charakterystyczne techniki, których używa pisarz: jego charakterystyczny humor i styl, dzięki czemu wątpliwości co do autorstwa, zdaniem krytyków, znikają.

A jednak niektórzy wielbiciele twórczości Belyanina byli rozczarowani. Książkom, jak wynika z recenzji, brakowało połysku, jakiegoś większego opracowania. Nie chodzi o to, że książki są takie straszne czy złe, po prostu Andrei Belyanin, jako okręt flagowy rosyjskiej fantazji, miał być nienagannym arcydziełem. Podczas gdy napisał zwykłą dobrą książkę.

Czytać czy nie czytać?

Czytać czy nie czytać "Aargha w domu elfów"? Belyanin Andrei jest uznanym pisarzem, który nie ma złych dzieł. Wszystkie jego poszczególne powieści i seriale są dość czytelne – są ciekawe, miłe, z zawiłym humorem i zabawnymi postaciami.

Jeśli chodzi o "Aargha w kurniku elfów", ta książka, podobnie jak cała seria, była niedoceniana. To bardzo wielowarstwowa rzecz - sama w sobie jest parodią całego gatunku fantasy, a wszystkie postacie i sytuacje są zbiorową parodią znanych postaci literackich i kreskówkowych. Jedyne naprawdę uzasadnione roszczenie wobec autora jest drugorzędneintrygować. Ale pod każdym innym względem Andrei Belyanin, jak zawsze, jest w najlepszej formie i napisał kolejną bardzo dobrą, miłą, zabawną i trochę smutną opowieść. Warto więc przeczytać, choćby po to, by wyrobić sobie własną opinię o cyklu.