Yuri Dombrovsky: biografia, najlepsze książki, główne wydarzenia i ciekawe fakty

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Los wielu godnych ludzi ich czasów pogrąży się w zapomnieniu. To bardzo smutne, bo mogliby nauczyć współczesne pokolenie prawdziwego życia. Życie i twórczość Jurija Dombrowskiego są niezasłużenie zapomniane i wymazane z podręczników literatury.

Pierwsze spotkanie

Czy znasz taką osobę jak Jurij Dombrowski? Książki autora cieszą się dużą popularnością, ale on sam zbyt skromnie wypowiada się o swojej twórczości. Kim jest ten nieznajomy?

Rosyjski pisarz, prozaik i krytyk literacki - taki jest Jurij Osipowicz Dombrowski. Biografia, spis książek – to wszystko od pierwszego razu robi wrażenie. Cóż, zapoznajmy się z listą jego kreacji:

• Derzhavin.
• "Wydział niepotrzebnych rzeczy."
• "Czarna Pani".
• "Małpa przychodzi po jego czaszkę."
• "Strażnik starożytności".
• "Narodziny myszy".
• "Pochodnia".

Biografia: początek

Yuri Dombrovsky urodził się w Moskwie w maju 1909 roku w rodzinie inteligentnych ludzi. Matka była biologiem, a ojciec prawnikiem. Po osiągnięciu pewnego wieku wchodzi młody Jurijgimnazjum ogonowe, które znajdowało się na pasie Krivoarbatsky. Po odpowiednim ukończeniu zaczyna uczęszczać na Wyższe Kursy Literackie i z powodzeniem je kończy w 1932 roku.

Aresztowanie i deportacja

1933 był bardzo smutnym rokiem. Jurij Dombrowski został aresztowany i wydalony z Moskwy. Powodem tego była niezrozumiała flaga znaleziona w pokoju Jurija. Oczywiście był to tylko pretekst i prawdopodobnie nigdy nie poznamy prawdziwych powodów wydalenia. Ci, którzy znali Jurija, sugerują, że został deportowany do Ałma-Aty z powodu jego ostrych wypowiedzi wobec władz państwowych. Niektórzy kategorycznie zaprzeczają zainteresowaniu Dombrowskiego sprawami politycznymi.

Życie toczy się dalej

Pomimo okoliczności życiowych Jurij Dombrowski próbował różnych zawodów w nowym mieście. Pracował jako archeolog, dziennikarz, krytyk sztuki, pedagog. Yuri był żonaty z piękną filologką, ale para nie miała dzieci.

Jednak grzmot uderzył ponownie i już w 1937 roku ambitny mężczyzna został objęty śledztwem. W ciągu kilku miesięcy zostaje całkowicie odcięty od życia społecznego. Yuri zostaje uwolniony. Ta sytuacja wkrótce stanie się podstawą dwóch jego książek.

Pole literackie i późniejsze aresztowanie

Autor zaczyna publikować w gazecie „Kazachstanskaya Prawda” i czasopiśmie „Literacki Kazachstan” pod swoim prawdziwym nazwiskiem – Jurij Dombrowski. Książki jeszcze go całkowicie nie opanowały, ale już wydaje pierwszą część swojej powieści Derżawin i jest za kratkami. W 1939 rponownie aresztowany i odbywa karę w obozach na Kołymie.

Wyzwolenie, antyfaszystowska książka i areszt

Jest rok 1943. Co robi teraz Jurij Dombrowski? Jego biografia robi nową rundę. Pisarz zostaje zwolniony z więzienia, a Jurij wraca do Ałma-Aty, by zaangażować się w działalność teatralną. Ponadto wykłada na uniwersytecie twórczość W. Szekspira. Ten sam czas przypada na pisanie takich książek jak „Małpa przychodzi po swoją czaszkę” i „Smagła dama”. Pierwsza z książek zawierała silne myśli antyfaszystowskie.

Rok 1949 upłynął pod znakiem czwartego aresztowania, którego przyczyną były zeznania Iriny Strelkowej, korespondentki Komsomolskiej Prawdy. Jurij zostaje wysłany do więzienia na północy - Ozerlag.

Wreszcie, po ciężkich latach spędzonych samotnie na północy, pisarz zostaje zwolniony w 1955 roku. W tym czasie staje się spokojny, zrównoważony i dochodzi do wniosku, że reżimu nie można złamać. Próbował napisać prawdę, przekazać ją ludziom, ale wciąż żelazna ręka władzy go odnajdywała, poniżała i niszczyła. Po aresztowaniach i deportacjach Jurij zawsze musiał odradzać się duchowo, na nowo odkrywać w sobie pragnienie tworzenia. Nie da się podpalić tego, co się tliło, ale za każdym razem mu się to udawało. Trudno znaleźć osobę z taką chęcią życia i chęcią tworzenia.

Wszechwidzące oko mocy zauważyło tę zmianę w pisarzu. Życie go złamało, ale go nie złamało. Yuri może mieszkać w swoim rodzinnym mieście - Moskwie. Tutaj jestkontynuuje swoją działalność literacką, ale spokojniej i rozważniej. Ale mimo to nie zmienił swoich poglądów, po prostu nauczył się je ukrywać.

Zabawne fakty z życia

Kiedy Yuri napisał powieść „Małpa przychodzi po swoją czaszkę”, rękopis mógł zostać wydrukowany. Jednak późniejsze aresztowanie pisarza doprowadziło do tego, że wszystkie jego rękopisy zostały odebrane przez uprawnione organy. Kiedy autor został ostatecznie wypuszczony do Moskwy, czyli po wielu latach, przyjechała do niego nieznana osoba. Nazwisko tego człowieka pozostaje nieznane. Przywiózł Jurijowi uratowany rękopis, choć kazano go spalić.

Jurij był bardzo twardy w jednej osławionej historii A. Sołżenicyna. W swoich listach pisał, że autor wywyższa podłych sługi reżimu i umniejsza osobę uczciwą i godną. Jurij doprowadził do tego, że osoba, która pisze takie historie, była tylko „szóstką” potężniejszych ludzi w obozie.

Przez całe życie, oprócz odniesień, autor wyjątkowych tekstów cierpiał także z powodu zwykłego ludzkiego okrucieństwa. Był wielokrotnie bity w ten sposób i byłoby po prostu śmieszne iść z zeznaniem na policję. Sprawy nie zostały upublicznione i stopniowo o nich zapomniano.

Poza tym pisarz był stale celem prześladowców KGB. To mało znany fakt, a tylko krewni wiedzieli, że osoba, która po prostu chciała tworzyć, chodziła każdego dnia swojego życia, jakby na muszce.

Trochę o znanych książkach

"Strażnik starożytności"

Yuri Dombrovsky, którego książki zostały opublikowane w znikomym stopniuilość, nie traci woli i kontynuuje pisanie. W 1964 opublikował powieść Strażnik starożytności, w której pod fikcyjnym imieniem opisuje swoje ponure przygody wypędzenia z Moskwy.

"Wydział niepotrzebnych rzeczy"

Ta książka powstała w tym samym 1964 roku. Stała się szczytem twórczości pisarki. Po ukończeniu książki w 1975 roku pisarz nie mógł jej wydać w swojej ojczyźnie, więc trzy lata później publikuje ją we Francji w języku rosyjskim.

Istotą pracy jest to, co dzieje się z wartościami chrześcijańskimi w nieludzkim świecie. Główni bohaterowie to „tryby” stalinowskiego systemu, które działają właściwie dla reżimu.

Śmierć

Po wydaniu swojej kultowej książki autor został dotkliwie pobity, życie wisiało na włosku. W rezultacie zmarł w szpitalu z powodu ciężkiego krwotoku wewnętrznego w maju 1978 roku. Nie udało się ustalić tożsamości kilku napastników. Sprawa ta została szybko uciszona i nikt nie poznał nazwisk prawdziwych zabójców wielkiego człowieka. Warto zauważyć, że pobicie miało miejsce w pobliżu Domu Pisarzy, do którego zmierzał Jurij.

Krewni pochowali pisarza na cmentarzu Kuzminsky w Moskwie. Po śmierci pisarza jego dzieła ujrzały świat. Trzy książki zostały opublikowane przez rodzinę i przyjaciół pisarza.