Numizmatyka: antyczne i starożytne rzymskie monety

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Hobby dla numizmatyki jest obecnie dość popularne. Kolekcjonerzy wymieniają różne powody, dla których pragną stare monety: są to ich wartość historyczna, nostalgia za przeszłością i dziecięce marzenia o tajemniczych skarbach. Tacy ludzie są szczególnie zainteresowani starożytnymi monetami, ponieważ przechowują obrazy nie tylko władców, ale także całych epok, wspaniałych wydarzeń, a ich różnorodność jest niesamowita.

Trochę historii

Po raz pierwszy monety zaczęto produkować w Chinach i Indiach na początku XII wieku. pne mi. Ale obieg tego banknotu nie wyszedł poza te kraje. Znacznie później Grecy zaczęli bić srebrne monety. I to oni stali się używanym środkiem wymiany i sprzedaży, najpierw trafiając na Bliski Wschód, a stamtąd rozprzestrzenił się na sąsiednie kraje.

Ten system monetarny został zachowany dalej. Monety Cesarstwa Rzymskiego zastąpiły monety greckie, które posłużyły jako wzór do ich powstania. W czasach świetności starożytny Rzym byłprzykład najwyższej cywilizacji. Wraz z jego upadkiem na ludzi czekał regres, gdyż wiele dokonań zostało zapomnianych na wieki. Przez długi czas monety starożytnych Rzymian były standardowym elementem systemu monetarnego w Europie i Azji, podobnie jak ich poprzednicy, wyrabianym przez Greków.

Antyczne monety

W wąskim sensie do tej kategorii należą tylko banknoty starożytnego Rzymu. Jednak w rzeczywistości tak nie jest. Obejmuje monety wszystkich starożytnych ludów, w tym perskich, izraelskich (żydowskich) i bizantyjskich. Banknoty starożytności bito z metali szlachetnych: brązu, mosiądzu, srebra i złota. Materiał zależał od nominału monety, ponieważ to on decydował o jej wartości. Zasada ta była przestrzegana przez cały czas i istnieje do dziś. Starożytne monety rzymskie ozdobiono pieczęciami panującego monarchy. Była to gwarancja wagi, ustalająca jej wartość. Monety antyczne są niezwykle różnorodne, ponieważ z każdą kolejną zmianą władcy emitowane są nowe banknoty.

Monety brązowe i mosiężne

W systemie monetarnym starożytnego Rzymu metale takie jak brąz i mosiądz (przestarzały aurichalk) odgrywały ważną rolę. To od nich wybito banknoty. Pierwsza moneta została wykonana z brązu. Jej wagę w tym czasie mierzono w uncjach. Był to as miedziany, ważący aż 12 uncji (340 g). Były monety o mniejszych nominałach:

• Semis - 170 gr.
• Triencja - 113 gr.
• Ćwiartka - 85 gr.
• Sekstany - 56 gr.
• Zważono uncję i ułamki uncjizgodnie z tytułem.

Następnie pojawił się metaliczny aurichalk (mosiądz) - droższy od brązu, stop miedzi i cynku. Wybijano z niego starożytne monety rzymskie, takie jak sestercjusz (27,28 gr.), dupondium (13,64 gr.) i osioł (54,59 gr.).

Złoto i srebro

Denary, victoria, quinaria i sestertia zostały wybite ze srebra. Największy z nich w wartości nominalnej (denar) ważył około 5 g, a najmniejszy nieco ponad gram. W wyniku reform z 217 pne. mi. ich masa się zmniejszyła. Aureusy zostały stworzone ze złota, a po reformie Konstantyna I weszły do użytku bryły, semises i trien (nazwy są w porządku malejącym nominałów).

Dzisiaj powszechnie przyjmuje się, że jednostką podstawową w starożytnych systemach monetarnych była stater lub drachma. Tak więc w ramach systemu Egina wybijano srebrne statery (12-14,5 g) i drachmy (taka starożytna rzymska srebrna moneta ważyła jak pół statera), a w milezyjskim, fockim i perskim - złoto. Należy zauważyć, że za pomocą tych jednostek liczono również banknoty wykonane z mosiądzu lub miedzi. Ten zwyczaj był szczególnie rozpowszechniony w czasach Aleksandra Wielkiego.

O podróbkach

Istnieją dwa rodzaje rzemiosła. Niektóre zostały stworzone przez fałszerzy tamtych czasów, podczas gdy inne są współczesnymi kopiami. W tej części skupimy się na tych drugich, ponieważ są one jedynymi, które dziś tracą na wartości. Istnieje kilka metod samokontroli:

1. Aby zidentyfikować podróbkę niskiej jakości, wystarczy spojrzeć na zdjęcie w katalogu. Teraz fałszywe starożytne rzymskie monety są robione dla turystów i zwykłych ludzi, którzy nic nie rozumieją na temat numizmatyki. Dlatego podobieństwo do oryginałów jest raczej nieistotne.
2. Porównując dane z podręcznika, możesz zważyć i zmierzyć monetę. Jeżeli wskaźniki nie osiągają wskazanych wartości, wniosek jest oczywisty.
3. W czasach starożytnego Rzymu monety nie były odlewane, lecz bite. Dlatego zawsze można wyróżnić pieniądze zarobione nowoczesnym sprzętem.
4. Jeśli moneta ma oderwane cząsteczki na powierzchni, jest autentyczna. Tego efektu nie można sfałszować. Jest to spowodowane wewnętrzną korozją zanieczyszczeń.
5. Obecność połysku znaczka również przemawia na korzyść sprawdzonego egzemplarza.
6. Starożytne rzymskie monety można sprawdzić pod mikroskopem. Wraz z silnym wzrostem będzie widoczna korozja powierzchniowa charakterystyczna dla ówczesnych stopów.
7. Porównanie z oryginałem to najlepsza metoda porównania odcisku i jego najdrobniejszych szczegółów.
8. Analiza spektralna pomoże określić próbkę i skład ligatury. Jeśli wyniki analizy kopii wątpliwej i oryginalnej są takie same, możemy stwierdzić, że monety pochodzą z tego samego czasu.

Oczywiście jest mało prawdopodobne, aby osoba ignorująca była w stanie odróżnić podróbkę. W takim przypadku najlepszym rozwiązaniem byłoby zwrócenie się do doświadczonego numizmatyka.