Wieletnia historia szydełkowania

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Do dziś nikt nie wie, jak zaczęła się historia szydełkowania. Można powiedzieć jedno: robótki ręczne są bardzo stare. Dowodem na to są znaleziska archeologów w egipskich grobowcach. Same wzory dziewiarskie niestety prawie nie przetrwały do dziś, a jedynie pozostawiły ślady swojego istnienia. Na przykład na ścianie jednego z grobowców znaleziono rysunek, w którym kobieta zakłada skarpetki z dzianiny. Ten obraz ma około 4 tysięcy lat!

W innym grobowcu znaleziono dziecięcą skarpetkę i bardzo ciekawy kształt - jego kciuk został zrobiony osobno. Oznacza to, że już wtedy, w III-IV wieku. n. np. skarpetki były dziane dla wygody noszenia ich z sandałami. A takie buty, jak wiadomo, miały pasek między palcami, jak współczesne klapki.

Historia szydełkowania pozwala dotknąć jej w wyspecjalizowanych muzeach na całym świecie. Można tam zobaczyć różnokolorowe jedwabne sukienki, ozdobne paski, skarpetki i pończochy, swetry, fantazyjne koronki i wiele więcej. A wiek niektórych rzeczy jest imponujący. Niektóre z nich mają kilkaset lat, a inne kilka tysięcy lat.

W Europie historia szydełkowania zaczęła się okołow IX wieku. Uważa się, że narodził się dzięki Koptom - egipskim chrześcijanom. Misjonarze ci, odwiedzając Europę, zabrali ze sobą dzianiny, które przyciągnęły uwagę okolicznych mieszkańców. Na dzianiny mogli sobie wtedy pozwolić tylko bogaci ludzie. Na przykład koszt pary jedwabnych pończoch był równy rocznej pensji królewskiego szewca. Dopiero w XV-XVI wieku uruchomiono produkcję dzianin. Powstały ogromne warsztaty do produkcji pończoch, skarpet, swetrów, czapek. Co więcej, warto zauważyć, że do pracy w nich zabierano tylko mężczyzn. Nieco później kobiety również zaczęły zajmować się tym rzemiosłem.

Jednak pomimo fabrycznej produkcji dzianin, szydełkowanie nie zrezygnowało ze swoich pozycji. Historia pokazuje, że praca domowa zawsze była ceniona znacznie wyżej. Choć szydełkowanie wymagało więcej czasu i sporego wysiłku, rzeczy wykonane w ten sposób okazały się niepowtarzalne, niepowtarzalne. Co więcej, nikt jeszcze nie wynalazł maszyny zdolnej do naśladowania.

Wciąż pozostaje tajemnicą, jak zaczęła się historia szydełkowania w Rosji. Wiadomo, że ten rodzaj robótek ręcznych był tu praktykowany bardzo dawno temu, przed XI wiekiem. Dzianiny głównie przez wieśniaków. W tym celu używali nici z owczej wełny i robili ciepłe ubrania: skarpetki, pończochy, swetry, rękawiczki itp.

Przez długi czas technologia szydełkowania nie była nigdzie naprawiana. Każdy naród miał swoje sekrety i metody. I dopiero w 1824 roku w holenderskim magazynie„Penelope” po raz pierwszy przedstawiła sposoby wykonywania rysunków i wzorów. W ten sposób szydełko zostało znormalizowane. Następnie, pod koniec XIX wieku, powstały dwa systemy oznaczeń: amerykański i brytyjski. Są nadal używane.

Szydełkowanie nie straciło dziś na aktualności. W ten sposób powstają nie tylko elementy garderoby, ale także dekorowane jest wnętrze domu. Współcześni rzemieślnicy szydełkowane serwetki, koce, abażury, obrusy. Nawet telefony komórkowe i inne gadżety, takie jak rzemieślnicy, potrafią „ubrać się” w ekskluzywne okładki.

Robienie na drutach dla dzieci jest nie mniej popularne. Szydełko okazuje się tworzyć szczególnie urocze koronkowe czapki i botki, sukienki i bluzki. Nie możesz tego robić na drutach, a tym bardziej nie możesz kupować takich produktów w sklepach. Również dzianie dla dzieci jest dobre, ponieważ nie wymaga dużej ilości nitek i nie zajmuje dużo czasu.