Monety japońskie: nazwa, opis i wartość

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Dzisiaj japoński jen cieszy się dużym zainteresowaniem różnych banków, spekulantów, dużych inwestorów i kolekcjonerów. Pierwsi doceniają go za stabilność, a drudzy za piękny design, zwłaszcza monety okolicznościowe. Ale jak daleko przebył jen w swoim stosunkowo krótkim okresie życia? Ten artykuł opowie o tym.

Monety japońskie czy chińskie?

Historia rozwoju pieniądza w Japonii powtarza Chińczyków, tylko z pewnym opóźnieniem. Powodem tego jest polityka izolacji, której japońscy władcy od wieków starają się przestrzegać. Na przykład uważa się, że pierwsze monety zaczęły pojawiać się w Chinach w X wieku p.n.e. W tym samym czasie Japończycy płacili sobie ryżem, a także innymi cennymi towarami, używano nawet grotów strzał. Ponownie pierwsze monety przybyły do Japonii z kontynentu. Nawet nazwa współczesnego jena pochodzi od chińskiego słowa „yuan”. W sumie do VIII wieku monety napływały do Japonii z lądu. To było w VIII wiekupojawiają się pierwsze monety japońskie. Były dokładnie takie same jak chińskie, zarówno pod względem wielkości, jak i wyglądu.

Pierwsze próby

W średniowieczu w Japonii istniało wiele różnych rodzajów monet, których po prostu nie można wymienić na raz. Pierwsze próby stworzenia choćby pozoru własnego systemu monetarnego miały miejsce za czasów szogunatu Tokugawa w XVII wieku. Następnie emitowano monety ze złota, srebra i brązu, które wymieniane były po całkowicie zmiennym kursie i nie miały żadnego sztywnego kołka. W połowie XIX wieku Japonia przestała trzymać się polityki izolacji od świata zachodniego, co stało się niemal fatalne dla jej gospodarki.

Faktem jest, że w Kraju Kwitnącej Wiśni stosunek złota do srebra wynosił 1:5, podczas gdy w Europie 1:15. Kupcy zaczęli masowo kupować złoto i wywozić je z kraju. Próbując rozwiązać tę sytuację, wprowadzono do obiegu dolar meksykański, który zaczął być bity w Japonii. Tymczasem liczne rządy feudalne zaczęły emitować własne monety. Japońskie finanse zaczęły aktywnie gorączkować, a wszelkie pieniądze zaczęły się amortyzować.

Wygląd jena

Jedynym rozwiązaniem w tej sytuacji było wprowadzenie jednego systemu monetarnego, ale oznaczało to stworzenie scentralizowanej władzy, która nie odpowiadała różnym japońskim władcom feudalnym. Dopiero po wojnie Boshin (japońska wojna domowa 1868-1869) i zwycięstwie sił wspierających potęgę imperialną stało się możliwe prowadzenie polityki pieniężnej.reformy.

Głównym problemem był całkowity brak jakiegokolwiek systemu monetarnego. Władze musiały usunąć wszystkie banknoty i stworzyć jedną walutę narodową, którą stał się jen. Wybili go na obraz i podobieństwo tego samego meksykańskiego dolara. Była przywiązana zarówno do złota, jak i srebra. Zrobiono to, aby zapobiec upadkom nowej waluty. Nieco później ten kołek został zniesiony, a japońskie monety zaczęły być utożsamiane ze złotem i dolarem amerykańskim.

Jen teraz

Współczesna historia jena rozpoczęła się po zakończeniu II wojny światowej. Japonia została pokonana przez sojuszników na drobne kawałki, gospodarka była w ruinie. Wraz z mocno zdewaluowanym jenem władze okupacyjne wprowadziły walutę o tej samej nazwie, tylko oznaczoną jako „seria B”. Według kursu jeden dolar był wart 360 jenów. Po zakończeniu okupacji Japonii przez sojuszników i późniejszym wzroście gospodarczym, japońska waluta zaczęła się umacniać na rynku światowym. O popularności jena świadczy fakt, że przez kilkadziesiąt lat był on drugą najważniejszą walutą rezerwową na świecie.

Monety z jenem japońskim

Obecnie w obiegu znajdują się monety 1, 5, 10, 50, 100 i 500 jenów. Monety 1 jen są wykonane z aluminium. Jej awers przedstawia młode drzewo, nominał i nazwę kraju, a na rewersie także nominał i rok produkcji. 5 jenów są wykonane ze stopu miedzi i cynku. Na awersie widnieje nominał i kłosy ryżu, a na rewersie nazwa kraju i rok.produkcja. Monety 10 jenów są również wykonane ze stopu miedzi i cynku, ale z niewielkim dodatkiem cyny. Na jego awersie, oprócz nominału i nazwy kraju, przedstawiono słynną świątynię buddyjską Byodo-in, wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Rewers przedstawia nominał, wieniec laurowy i rok produkcji.

50 jenów są wykonane z tak zwanego miedzioniklu (stopu miedzi i niklu), podobnie jak monety 100 jenów. Nawiasem mówiąc, ich wygląd nie różni się zbytnio: oba mają nominał i nazwę kraju na awersie, a nominał i rok produkcji na rewersie. Monety te różnią się przedstawionymi na nich kwiatami. Za 50 jenów to chryzantema, a za 100 jenów to sakura. Ponadto monety 50 jenów mają dziurkę pośrodku.

Największe z monet 500 jenów będących w obiegu w różnych latach zostały wyemitowane z różnych metali. Monety z 1982 roku zostały wykonane z tego samego miedzionikilu, a te, które zaczęły być emitowane w 2000 roku, składają się z miedzi, cynku i niklu. A wygląd jest taki sam: na awersie znajduje się nominał, nazwa kraju i paulownia, a na rewersie - nominał, bambus, mandarynka i rok produkcji.

Wartość monet japońskich

Ile są warte japońskie monety? Oczywiście wszystko zależy od tego, jaki był obieg, czy jen poświęcony jest jakiemuś znaczącemu wydarzeniu, metalowi, z którego jest wykonany, starożytności i tak dalej. Ponadto na wartość monety ma wpływ jej stan.

Na przykład 1 rin numeru 1883 może mieć cenę od 370 do1902 rubli, w zależności od stanu zachowania. Za jedną z najdroższych monet japońskich uważa się 10 000 jenów w 1986 roku. Zostały wydane w nakładzie 10 000 000 sztuk na cześć 60. rocznicy panowania cesarza Hirohito. Monety zostały wykonane ze srebra 999, ważą 20 gramów i mają średnicę 35 milimetrów. Koszt waha się od 8 000 do 11 300 rubli za sztukę.

Wysoce cenione są także pamiątkowe edycje za 1000 jenów z 2003 roku. Ich nakład jest bardzo mały - tylko 50 000 egzemplarzy. Zostały wydane z okazji 50. rocznicy przyłączenia Wysp Amami do Japonii. Na monetach japońskich wyemitowanych w tym znaczącym roku umieszczony jest kolorowy wizerunek ptaka i kwiatu. Wykonane są również ze srebra próby 999, ważą 31 gramów i mają średnicę 40 milimetrów. Cena monet okolicznościowych waha się od 400 do 600 rubli za sztukę.