Sally Mann – amerykańska fotografka: biografia, kreatywność

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Słynna fotografka Sally Mann urodziła się w 1951 roku w Lexington w stanie Wirginia. Nigdy nie opuściła swojej ojczyzny na długo, a od lat 70. pracowała tylko na południu Stanów Zjednoczonych, tworząc niezapomniane serie portretów, pejzaży i martwych natur. Wiele mistrzowsko wykonanych czarno-białych fotografii przedstawia również obiekty architektoniczne. Być może najsłynniejszymi dziełami Amerykanki są duchowe portrety bliskich: jej męża i małych dzieci. Czasami niejednoznaczne fotografie budziły u autorki ostrą krytykę, ale jedno jest pewne: utalentowana kobieta miała nieoceniony wpływ na współczesną sztukę. Od czasu pierwszej indywidualnej wystawy w Gallery of Art w Waszyngtonie w 1977 roku wielu koneserów fotografii bacznie obserwuje rozwój tego nowego geniusza.

Przechodzenie do przodu

W latach 70. Sally badała wiele gatunków, jednocześnie dorastając i doskonaląc swoją sztukę chwytania życia. Liczne krajobrazy i niesamowite przykłady fotografii architektonicznej ujrzały światło dzienne w tym okresie. WW swoich poszukiwaniach twórczych Sally zaczęła łączyć w swoich pracach elementy martwej natury i portretu. Ale amerykańska fotografka odnalazła swoje prawdziwe powołanie po tym, jak ukazała się jej druga publikacja - zbiór zdjęć, który jest całym studium życia i sposobu myślenia dziewcząt. Książka nosiła tytuł At Twelve: Portraits of Young Women i została wydana w 1988 roku. W latach 1984-1994 Sally pracowała nad cyklem Bliscy (1992), skupiając się na portretach jej trójki dzieci. Dzieci w tym czasie nie miały jeszcze dziesięciu lat. Choć na pierwszy rzut oka wydaje się, że cykl przedstawia zwyczajne, rutynowe momenty życia (dzieci bawią się, śpią, jedzą), to każdy ujęcie dotyka znacznie szerszej tematyki, w tym śmierci i kulturowych różnic w rozumieniu seksualności.

W kompilacji „Proud Flesh” (2009) Sally Mann kieruje obiektyw aparatu na swojego męża Larry'ego. Publikacja prezentuje fotografie wykonane na przestrzeni sześciu lat. Są to szczere i szczere obrazy, które obalają tradycyjne poglądy na temat roli płci i ukazują mężczyznę w chwilach głębokiej osobistej bezbronności.

Niejednoznaczne ujęcia

Mann jest również właścicielem dwóch imponujących serii pejzaży: „Dalekie Południe” (2005) i „Ojczyzna”. W What Remains (2003) proponuje analizę swoich obserwacji dotyczących śmiertelności w pięciu częściach. Oto zarówno zdjęcia rozkładającego się trupa jej ukochanego charta, jak i zdjęcia zakątka w jej ogrodzie wWirginia, gdzie uzbrojony zbieg przeniknął do majątku rodziny Mann i popełnił samobójstwo.

Sally często eksperymentowała z fotografią kolorową, ale ulubioną techniką mistrza stała się fotografia czarno-biała, zwłaszcza przy użyciu starego sprzętu. Stopniowo opanowała starożytne metody drukowania: olej platynowy i bromowy. W połowie lat 90. Sally Mann i inni fotografowie z zamiłowaniem do twórczego eksperymentowania zakochali się w tzw. metodzie mokrego kolodionu - druku, w którym obrazy nabierały cech malarstwa i rzeźby.

Osiągnięcia

Do 2001 r. Sally otrzymała już trzy nagrody National Endowment for the Arts, stały reflektor Guggenheima i została nagrodzona tytułem „Najlepszego Fotografa Ameryki” magazynu Time. O niej i jej twórczości nakręcono dwa filmy dokumentalne: Więzy krwi (1994) i What Remains (2007). Oba filmy zdobyły różne nagrody filmowe, a What Remains został nominowany do nagrody Emmy dla najlepszego filmu dokumentalnego w 2008 roku. Nowa książka Manna nosi tytuł No Motion: A Memoir in Photographs (2015). Krytycy z wielką aprobatą przyjęli pracę uznanego mistrza, a New York Times oficjalnie umieścił ją na liście bestsellerów.

Dzieła, o których mówi się

Uważa się, że najlepsi fotografowie na świecie nigdy nie są związani z żadną jedną pracą lub kolekcją; wszyscykreatywność jest ucieleśniona w dynamice doskonalenia, w podążaniu ścieżką, której nie jest przeznaczone do przejścia. Mimo to w obszernym obecnie dorobku Manna z łatwością można wyróżnić przełomową kolekcję - monografię, o której do dziś dyskutuje się gorąco. To seria „Bliscy krewni”, przedstawiająca dzieci autora w pozornie zwyczajnych sytuacjach i pozach.

Opuszczające obrazy są na zawsze utrwalane na zdjęciu. Tutaj jedno z dzieci opisało się we śnie, ktoś pokazuje ukąszenie komara, ktoś ucina sobie drzemkę po obiedzie. Na zdjęciach widać, jak każde dziecko stara się szybko pokonać granicę między dzieciństwem a dorosłością, jak każde z nich pokazuje niewinne okrucieństwo tkwiące w młodym wieku. W tych obrazach żyją zarówno lęki dorosłych związane z wychowaniem młodszego pokolenia, jak i wszechogarniająca czułość i chęć ochrony, charakterystyczna dla każdego rodzica. Oto półnaga androgynka – nie wiadomo, czy to dziewczynka, czy chłopiec – zatrzymała się na środku zasłanego liśćmi podwórka. Tu i ówdzie na jego ciele widoczne są plamy brudu. Oto elastyczne, blade sylwetki z dumną łatwością poruszania się między ciężkimi, szerokimi dorosłymi dorosłymi. Obrazy zdają się przypominać boleśnie znajomą przeszłość, która stała się nieskończenie odległa i nieosiągalna.

Kim jest Sally

Oczywiście trudno jest ocenić kreatywność bez dotykania osobistej historii Sally Mann. Dzieci i prace domowe nie są najważniejsze w jej życiu; najpierw tworzy dzieła sztuki, a dopiero potem - jak zwykła kobieta lubi rutynowe sprawy.

W młodości Sally i jej mąż bylitak zwani brudni hipisi. Od tego czasu zachowali pewne nawyki: uprawiają prawie całą żywność własnymi rękami i nie przywiązują dużej wagi do pieniędzy. Rzeczywiście, aż do lat osiemdziesiątych rodzina Mannów ledwo zarabiała: skromny dochód ledwie wystarczał na płacenie podatków. Przechodząc ramię w ramię przez wszystkie przeszkody i trudności, jakie stawiało im życie, Larry i Sally Mann stali się bardzo silną parą. Fotografka zadedykowała mężowi obie swoje kultowe kolekcje („Bliscy krewni” i „W wieku dwunastu lat”). Kiedy ona kręciła z wściekłością, był kowalem i dwukrotnie wybrany do rady miejskiej. Na krótko przed publikacją najsłynniejszej monografii Sally, jej wybranka otrzymała dyplom prawnika. Teraz pracuje w biurze niedaleko i prawie codziennie wraca do domu na lunch.

Niezwykła aktywność

Najlepsi fotografowie nigdy nie przestają się rozwijać. To samo można powiedzieć o Mann, ale jej potencjał rozwojowy ma ciekawe ograniczenie: fotografuje tylko latem, pozostałe miesiące w roku poświęca na drukowanie zdjęć. Zapytana przez dziennikarzy, dlaczego nie można pracować w innych porach roku, Sally tylko wzrusza ramionami i odpowiada, że w każdej chwili może sfilmować swoje dzieci odrabiające pracę domową lub zwykłe prace domowe – po prostu tego nie filmuje.

Korzenie

Według samej Sally Mann odziedziczyła po ojcu niezwykłą wizję świata. Robert Munger był ginekologiem zaangażowanym w narodziny setek dzieci. Lexington. W wolnych chwilach zajmował się ogrodnictwem i zbierał unikatową kolekcję roślin z całego świata. Ponadto Robert był ateistą i artystą amatorem. Odziedziczył swój niezrównany talent do wszystkiego, co zepsuła jego córka. Przez długi czas sławny lekarz trzymał więc rodzaj białej serpentynowej figurki na stole jadalnym - aż jeden z członków rodziny zorientował się, że "dziwna rzeźba" to faktycznie wysuszone psie ekskrementy.

Ścieżka do legendy

Sally studiowała fotografię w szkole w Vermont. W wielu wywiadach kobieta twierdzi, że jedyną motywacją do nauki była możliwość przebywania sam na sam w ciemnym, ciemnym pokoju ze swoim ówczesnym chłopakiem. Sally studiowała w Bennington przez dwa lata - tam poznała Larry'ego, któremu sama się oświadczyła. Po rocznych studiach w krajach europejskich przyszła legendarna fotografka odebrała dyplom z wyróżnieniem w 1974 roku, a po kolejnych trzystu dniach dołączyła do rosnącej listy osiągnięć, kończąc studia magisterskie - jednak nie z fotografii, ale w literaturze. Do trzydziestego roku życia Mann robił zdjęcia i jednocześnie pisał.

Dzisiaj ta niesamowita kobieta i popularna fotografka mieszka i pracuje w swoim rodzinnym mieście Lexington w stanie Wirginia w USA. Od daty publikacji do chwili obecnej jej niesamowita praca jest nieocenionym źródłem inspiracji dla osób wszystkich kreatywnych zawodów.