Najlepsza książka Siergieja Dowłatowa

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:11

Sergey Dovlatov to sowiecki pisarz, który opuścił ZSRR pod koniec lat siedemdziesiątych. W jego pracach, według Brodskiego, styl odgrywa ważniejszą rolę niż fabuła. Być może dlatego powieści i opowiadania tego popularnego prozaika zostały dziś rozrzucone w cytatach. Najlepsze książki Siergieja Dowlatowa ukazały się za granicą. I nie chodzi o to, że w USA stworzono korzystniejsze warunki dla twórczości. I to, że w jego ojczyźnie jego prace ukazywały się bardzo niechętnie.

Biografia

Sergey Dovlatov urodził się w 1941 roku w Ufie. Jego ojciec był reżyserem teatralnym. Przyszły pisarz mieszkał w Leningradzie od trzeciego roku życia. Po ukończeniu szkoły wstąpił na Wydział Filologiczny Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, ale go nie ukończył. Dowłatow został wyrzucony z uniwersytetu za słabe postępy. Po kilku latach studenckiego życia nadszedł okres w życiu bohatera dzisiejszego artykułu, który być może uczynił go pisarzem. Trzy lata Dowłatowasłużył w straży obozowej na północy. Stamtąd wrócił z pakietem rękopisów. Następnie przez kilka lat próbował publikować opowiadanie „Strefa. Zapiski Strażnika”. Ta książka Siergieja Dowłatowa jest uważana za najlepszą przez wielu czytelników i krytyków.

Po ukończeniu służby wojskowej młody pisarz wstąpił na Wydział Dziennikarstwa. Następnie pracował w małonakładowej gazecie, w wolnym czasie pisał krótkie opowiadania prozą. W 1972 dziennikarz wyjechał do Estonii, gdzie pracował jako strażak i niezależny korespondent lokalnej gazety. Na początku lat osiemdziesiątych w Nowym Jorku ukazała się powieść „Kompromis”. Praca opowiada o pracy dziennikarzy z Tallina i znajduje się na liście najlepszych książek Siergieja Dowlatowa.

W latach siedemdziesiątych nie można było nie tylko pisać dzieł, które nie spełniały oficjalnej ideologii. Nawet czytanie takich książek było niebezpieczne. Mimo to wśród intelektualistów aktywnie dyskutowano o zakazanej literaturze. Najaktywniejsze osoby przedrukowywały rękopisy autorów, którzy popadli w niełaskę, ryzykując własnym dobrobytem i wolnością. Siergiej Dowłatow należał także do pisarzy sprzeciwiających się sowieckiej cenzurze. Jego najlepsze książki pisane były w atmosferze zakazów i gróźb. W Estonii napisał opowiadanie „Pięć narożników”, które zostało zniszczone przez KGB.

W 1975 roku Dowłatow opuścił Tallin, wrócił do Leningradu i dostał pracę w redakcji magazynu Koster. W tym okresie aktywnie pisał prozę. Niewiele pracakceptowane czasopisma literackie. Za działalność antysowiecką w połowie lat siedemdziesiątych pisarz został wyrzucony ze Związku Dziennikarzy. Dowłatow nigdy nie miał stałego stałego dochodu. Ponieważ jego książki nie były publikowane, a okresowo wyrzucany z redakcji, często znajdował się w niebezpieczeństwie. Na początku lat siedemdziesiątych pisarz pracował przez pewien czas jako przewodnik w rezerwacie Puszkina. I ten okres swojej biografii odzwierciedlił w prozie. W 1983 roku zagraniczne wydawnictwo opublikowało opowiadanie „Rezerwa”.

Lista znanych dzieł

Dla jednych najlepszą książką Siergieja Dowłatowa jest „Strefa”, dla innych „Rezerwa”. Ile osób, tyle opinii. Na podstawie recenzji czytelników lista najlepszych książek Siergieja Dowłatowa będzie wyglądać tak:

1. "Strefa".
2. "Walizka".
3. "Kompromis".
4. "Obcokrajowiec".

Najlepiej ocenianą książką Siergieja Dowłatowa jest ta, która opowiada o jego latach pracy jako strażnika w kolonii. Ona, podobnie jak inne jego prace, została szczegółowo opisana poniżej.

Najlepsza książka pisarza Siergieja Dowłatowa

Pomysł na historię „Strefa” zaczął nabierać kształtu na początku lat sześćdziesiątych. W tym czasie początkujący pisarz pracował w barakach obozowych we wsi Chinyavoryk. Cały kraj czytał dzieła Sołżenicyna i Szałamowa. Wydaje się, że temat obozu wyczerpał się. W tym ibył jednym z powodów, dla których wydawcy długo nie akceptowali książki Dowłatowa. Wspomnienia więzienne po Sołżenicyn nie są już interesujące dla czytelników - to była standardowa odpowiedź wydawców. Jednak historia „Strefa” jest w pewien sposób wyjątkowa. We wcześniejszych prozaikach obóz przedstawiany jest z pozycji ofiary. Dowłatow - ze stanowiska naczelnika.

Dowłatow potraktował tę historię dość ostrożnie, ponieważ to od niej zaczęło się jego pisanie. W liście do wydawców wielokrotnie podkreślał, że bynajmniej nie próbował naśladować twórców prozy obozowej. Bohaterami jego pracy są przestępcy. Autor Jednego dnia z życia Iwana Denisowicza mówił głównie o więźniach politycznych. Co więcej, Sołżenicyn określił obóz jako piekło, w którym były niewinne ofiary. Siergiej Dowlatow wierzył, że to „piekło to my”. Czyli w jego rozumieniu sami więźniowie stworzyli w obozie warunki nie do zniesienia.

Kompromis

Książka to zbiór opowiadań. Dowłatow rozpoczął pracę nad Kompromisem w 1973 roku i ukończył go w 1980 roku. Zbiór opowiadań ukazał się po raz pierwszy na początku lat osiemdziesiątych.

Jak już wspomniano, autor zaczerpnął fabułę tych prac z własnych doświadczeń zdobytych podczas pracy w gazecie „Sowiecka Estonia”. W 2015 roku Stanislav Govorukhin wyreżyserował film „Koniec pięknej ery”. Film został stworzony przezna podstawie opowiadań z kolekcji „Kompromis”.

Walizka

A ta książka to zbiór opowiadań. Bohater opuszcza ojczyznę, zabierając na emigrację jedynie małą walizkę. Zawiera koszulę, marynarkę, dwurzędowy garnitur, kilka par kremowych skarpetek, czapkę zimową i kilka innych części garderoby. Każdemu z nich towarzyszą określone wspomnienia, a każdemu z nich autor dedykuje osobną historię.

Rezerwa

Prawie wszystkie prace Dowłatowa są opowiadane w pierwszej osobie. Wiele z nich ma charakter autobiograficzny. Historia „Rezerwa” nie jest wyjątkiem. Istnieje jednak opinia, że pierwowzorem głównego bohatera jest Joseph Brodsky. Poeta próbował kiedyś dostać pracę w bibliotece w muzeum poświęconym twórczości Puszkina.

Obcokrajowiec

Opowieść, podobnie jak większość dzieł pisanych na emigracji w Stanach Zjednoczonych, poświęcona jest życiu emigrantów. Główna bohaterka jest daleka od polityki, dorastała w zamożnej sowieckiej rodzinie. Jednak pewnego dnia postanawia opuścić Związek Radziecki i wyjeżdża do USA.

Styl Dowłatowa charakteryzuje się niesamowitym połączeniem ironii i liryzmu. Jego prace pełne są subtelnego humoru i smutku. Aby się o tym przekonać, warto przeczytać jedno z dzieł wybitnego pisarza sowieckiego, który w swojej twórczości odzwierciedlił tragedię i romans całego pokolenia – pokoleń dysydentów, emigrantów, artystów, najemników.