Samozaciskowe węzły na sznurek do bielizny, bransoletkę, żyłkę, szpulę

2024 Autor: Sierra Becker | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-02-26 06:12

Zwykle osoba ma w swoim arsenale kilka schematów węzłów. Wystarczą, aby zawiązać sznurowadła, pasek, połączyć końce liny w przypadku zerwania. Aby zawiązać węzeł na krawat, „zbudować” elegancką kokardkę, założyć sprzęt wędkarski, wymagana jest już praktyka. Każdy może zrobić krok do przodu i nauczyć się robić na drutach supełki samozaciskowe. To zajmie kawałek liny, trochę czasu i chęci. Ponadto wiele prostych schematów przyda się do potrzeb domowych.

Aplikacja

Węzły samozaciskowe są używane nie tylko przez wspinaczy i żeglarzy. Niektóre źródła podają, że istnieje około dwudziestu takich schematów. Znajomość ich wszystkich nie jest konieczna nawet dla profesjonalisty. Ale niektóre uniwersalne kombinacje mogą być przydatne dla prostego laika.

Odpoczywając na łonie natury, węzeł „dusiciel” bezpiecznie umocuje hamak, a węzeł „ altanka” pomoże wyposażyć baldachim przed deszczem. W przypadku hostess istnieje „pętla morska burłakowa”, jeśli konieczne jest wyciągnięcie sznura do bielizny lub zorganizowanie suszenia zebranych ziół leczniczych. Wyprowadza psa, czasem się pojawiapotrzeba pozostawienia zwierzaka na chwilę bezpiecznie przywiązanego do podpórki. Przyda się prosty „węzeł krowi”. Dzianiny łatwo i szybko puszcza smycz.

Węzły samozaciskowe powinny znaleźć się w arsenale każdego wędkarza. Przydają się również do bezpiecznego mocowania łodzi. Dla wędrowców górskich znajomość węzłów do sprzętu asekuracyjnego jest koniecznością.

Funkcje

Zasada działania takich schematów leży w samej definicji. Kiedy jeden lub oba końce liny są pociągane, węzeł jest zaciśnięty. Co więcej, im silniejsza siła, tym silniejsze będzie połączenie. Należy jednak pamiętać, że niektóre węzły samozaciskowe niezawodnie „działają” tylko przy stałym napięciu. Jeśli spodziewana jest zmiana siły lub szarpnięcia, połączenie może się poluzować.

Samozaciskające się węzły wiążą się wokół każdej bezpiecznej podpory. Szczególnie dobrze trzymają się na antypoślizgowej cylindrycznej podstawie: pniu drzewa, pniaku, gałęzi, słupie energetycznym i tym podobnych. Najprostszy wzór dziania obejmuje tylko trzy ruchy. Uformuj półkole, owijając wolny koniec wokół podstawy.

Kontynuując ruch, wsuwany jest pod główną linę i wprowadzany w utworzoną pętlę. W rzeczywistości jest to ten sam węzeł, co przy wiązaniu sznurowadeł. Ale w pętli powstałej podczas jej formowania jest wsparcie. Teraz podczas ciągnięcia głównej liny wolny koniec zostanie dociśnięty do twardej powierzchni, co zapobiegnie rozwinięciu się konstrukcji.

Odmiany

Aby zwiększyć niezawodność schematu opisanego powyżej, możesz wykonać kilka prostszych manipulacji. Po zaciśnięciu węzła, wolny koniec jest ponownie zarzucany wokół podpory, prowadzony za główną linę i wprowadzany w nowo utworzoną pętlę. Taki węzeł nazywa się „z pół bagnetem”. Możesz dokonać jednej, dwóch lub więcej reasekuracji, jeśli pozwala na to długość liny. Takie samozaciskające się węzły będą doskonalsze, utrzymają się na podporze nawet przy zmiennym obciążeniu.

Aby w ogóle nie bać się ich przypadkowego rozwiązania, możesz użyć „dusiciela”. To tłumaczy się z łaciny jako „boa dusiciel”. A te gady, jak wiecie, trzymając ofiarę, tworzą bardzo mocne pierścienie. Dusiciela często nie da się w ogóle rozwiązać, a sznur trzeba przeciąć. Jeśli jednak nie zastosujesz nadmiernej siły, węzeł dobrze zaciśnie szyję torby i zabezpieczy sznur do bielizny. W nagłych przypadkach najlepiej jest zacisnąć uszkodzoną tętnicę lub żyłę podczas krwawienia.

Opcja schematu

Bardziej złożone węzły są oparte na podstawowych kombinacjach. Tak więc, w oparciu o powyższy schemat, można wykonać kilka innych opcji połączeń, w tym samozaciskowe węzły do żyłki. Z jednej strony stają się nieco trudniejsze do wykonania, ale z drugiej sprawiają, że podstawowa kombinacja jest uniwersalna. W zależności od sytuacji możesz łatwo przełączyć się z niego na inne typy.mocowania.

Na przykład prosty samozaciskowy węzeł opisany powyżej można szybko rozwiązać. W tym celu przed zaciśnięciem pętli wolny koniec liny przeciągamy w przeciwnym kierunku (nie do końca), tworząc kolejną pętlę. W razie potrzeby można jednocześnie pociągnąć za uformowany wolny „ogon”, aby bez wysiłku odpiąć łączniki. Schemat w tym projekcie nazywa się „montażem łodzi”. Jednocześnie dobrze trzyma łódź na pomoście i pozwala szybko wypłynąć z brzegu, pociągając za krawędź liny.

Komplikacja

Używając prostego samozaciskowego węzła jako podstawy, możesz łatwo przejść do wzoru pętli. Aby to zrobić, przed dokręceniem wolny koniec owija się trzykrotnie wokół liny, która utworzyła pętlę. Dzięki równomiernemu dokręcaniu połączenie jest bezpiecznie mocowane dzięki wielokrotnej sile docisku do wspornika. Problematyczne jest rozwiązanie takiego węzła bez poluzowania głównej liny.

Węzeł samozaciskowy z pętelką może być przydatny w życiu codziennym do skrócenia zwisającej linki. Dzięki niemu można chwilowo „ukryć” (unieruchomić) odcinek kordu z uszkodzonymi włóknami, który teoretycznie może pęknąć pod obciążeniem. Zaletą węzła "burlak sea loop" jest możliwość wiązania go na dowolnej części liny stałej, która nie ma wolnych końców.

Jak zrobić samozaciskowy węzeł na bransoletce?

Może istnieć kilka opcji. Najłatwiej - jeśli na jednym końcu bransoletki jest już pętla liny lubżyłka wędkarska. Dzieje się tak, ponieważ trudno jest pracować jedną ręką bez pomocy z zewnątrz. W tym przypadku na drugim końcu dzianiny masywny węzeł ozdobny.

Powinna być wystarczająco duża, aby pasowała do otworu w zawiasie. Węzeł jest dziergany z oczekiwaniem, że gdy jest „zapięty”, pasek będzie musiał być lekko pociągnięty. Po przewleczeniu przez oczko siła zostanie poluzowana, ale pętla nie będzie mogła sama się odsunąć.

Aby samozaciskający się węzeł bransoletki nie mógł przypadkowo się poluzować, najłatwiej zastosować schemat opisany powyżej. Wolny koniec wkręca się w oczko, obraca w przeciwnym kierunku, nawija pod główną wstążkę i wprowadza w uformowaną pętlę. Możesz użyć do tych celów i opcji dla schematów pokazanych na powyższych zdjęciach.

Wędkowanie: jak zrobić węzeł samozaciskowy

Co dziwne, aby przymocować koniec żyłki (sznurka) do kołowrotka w zasadzie można zastosować ten sam prosty schemat, zwłaszcza jeśli dodatkowo wzmocnisz go dwoma lub więcej „półbagnetami””, a nawet nałożyć warstwę kleju na wierzch. Jednak rybacy zwykle używają do tego innego schematu - z pętlą zaciskową.

Dla wygody takiego mocowania szpula jest wyjmowana z kołowrotka. Pętelka jest dziergana na końcu żyłki w dowolny wygodny sposób. Najlepiej zrobić to z „ósemką”, ale to nie jest ważne. Następnie, w pewnej odległości (15-20 cm) od uformowanego węzła, główna żyłka jest chwytana, składana na pół i przeciągana przez oczko.

Powstała nowa pętla jest przeciągana na odpowiednią odległość, aby średnica koła pozwalała na umieszczenie jej na szpuli. Samozaciskające się węzły na szpuli z pętelką uszczelniającą z jednej strony zapobiegną ślizganiu się żyłki, a z drugiej pozwolą na jej wyjęcie i zmianę w razie potrzeby bez przecinania połączeń. Jeśli pętla nadal się ślizga, oznacza to, że została umieszczona po złej stronie podczas zakładania na szpulkę i powinna być obrócona o 180 stopni.